به گزارش ماین نیوز، براساس تقاضاي بازار شامل مصرف داخلي و صادرات، در کمتر از ۱۰سال آينده توليد آلومينيوم بايد به ۵/ ۱ميليون تن در سال افزايش يابد، از اين رو لازم است واحدهاي جديد توليد آلومينيوم در کشور احداث شود. البته بيشترين توسعه اي که براي صنعت آلومينيوم در نظر گرفته شده، در صنايع بالادست تا مرحله توليد شمش آلومينيوم متمرکز است. در حالي که ايجاد ارزش افزوده و اشتغال بيشتر، موضوع هايي هستند که در صنايع پايين دست اين صنعت متمرکز شده اند. صنعت آلومينيوم ايران در مقايسه با کشورهاي منطقه، چندان توسعه نيافته است.
به گفته کارشناسان اين صنعت، يکي از چالش هاي اصلي صنعت آلومينيوم، کمبود مواد اوليه است؛ زيرا آلومينا به اندازه کافي در ايران موجود نيست. به همين دليل بايد مواد اوليه را تامين کنيم و در اين زمينه واردات داشته باشيم. تامين انرژي لازم، يکي ديگر از چالش هاي پيش روي اين صنعت است که بايد در چشم انداز صنعت آلومينيوم در نظر گرفته شود؛ زيرا براي توليد آلومينيوم در مرحله توليد شمش، برق زيادي مورد نياز است. بنابراين توليد شمش آلومينيوم نيازمند تاسيس نيروگاه هاي بسياري در اين زمينه است. خود اين موضوع يکي از چالش هاي اين صنعت به شمار مي رود. در گفت وگو با هوشنگ گودرزي، رئيس سنديکاي آلومينيوم ايران چالش ها و راهکارهاي صنعت آلومينيوم بررسي شده که در ادامه مي خوانيد:
در حال حاضر صنعت آلومينيوم کشور با چه مشکلاتي روبه رو است و چه تعداد نيرو با مشکل بيکاري مواجه هستند؟
در حال حاضر، سنديکاي آلومينيوم به عنوان يک مجموعه حرفه اي پيگير مشکلات اين بخش است اما متاسفانه با مشکل نبود متولي مستقيم براي برنامه ريزي کلان صنعت آلومينيوم کشور و شنيده نشدن حرف دست اندرکاران و صنعتگران اين بخش رو به رو هستيم.بيشتر واحدهاي پايين دستي با ظرفيت هاي بسيار پايين تر از توان کاري خود در حال تلاش براي عبور از اين بحران هستند. حتي واحدهايي که به طور رسمي ورشکسته اعلام شده اند، براي حفظ اشتغال و استقلال صنعتي، دست از تلاش بر نداشته و به کار خود ادامه مي دهند. ادامه فعاليت اين واحدها حد و مرزي دارد که بايد در چارچوب توانشان بگنجد و زيانده نباشند؛ اما گلوگاه هاي متفاوت موجود از جمله کمبود و گران بودن خارج از استاندارد مواد اوليه، ادامه حيات و توليد صنايع پايين دستي را تهديد مي کند. همچنين بي توجهي به اين صنعت صنعتکاران را با مشکل مواجه کرده است.
آيا توليدکنندگان داخلي به ميزان کافي شمش در اختيار شما مي گذارند؟
توليدکنندگان داخلي شمش را فقط در شرايطي که خودشان بخواهند به بازار عرضه مي کنند. شرايط آنها بسيار ساده است. «بايد شمش را به نحوي به بازار ارائه کنند که با حداکثر قيمت ممکن به فروش برسد» و راهکارهاي متفاوتي را براي رسيدن به اين هدف به کار مي گيرند. از جمله اين راهکارها عبارت است از عرضه محدود و ايجاد کمبود مصنوعي، عدم عرضه مستمر و مداوم در هفته، عرضه بلوک هاي بزرگ براي محدود کردن خريداران به افراد يا ارگان هاي خاص و فروش با قيمت تکليف شده به آنها، ايجاد بازار انحصاري عرضه از طرف خريداران کلان شمش، خريداري شمش يک توليدکننده داخلي به وسيله توليدکننده ديگر براي ايجاد انحصار در عرضه و افزايش قيمت، فروش شمش به بازار داخلي با قيمت بسيار گران تر از قيمتي که صادر مي کنند، صادرات بي رويه و غير معقول براي ايجاد کمبود در بازار داخلي و در نتيجه افزايش قيمت شمش آلومينيوم.
با توجه به تغيير ذائقه مشتريان و روي آوردن به ساير محصولات، سنديکا چه برنامه اي براي حفظ بازار دارد؟
اگر چه بالا رفتن قيمت تمام شده صنايع پايين دستي به علت بالا بودن نرخ مواد اوليه موجب تغيير ذائقه بعضي از مصرف کنندگان و روي آوردن به محصولات غير آلومينيومي شده و خواهد شد؛ اما خواص اين فلز به نحوي است که همه نيازها، قابل جايگزيني با محصولات ديگر نيست. آنچه موجب مشکل مضاعف مي شود، واردات و غير رقابتي بودن قيمت توليد آن است. اين موضوع ناشي از بالا بودن قيمت مواد اوليه، کمبود يا نداشتن سرمايه در گردش، گران بودن تسهيلات و نداشتن اعتبار کافي براي تامين مواد اوليه است. سنديکا معتقد است که بيشتر اين مسائل به علت نبود يک کارگروه کاردان در اين حوزه براي تصميم سازي و نبود تضمين اجراي تصميمات اتخاذ شده است.
درخصوص وعده ايميدرو مبني بر تامين شمش صنايع پايين دستي توضيح دهيد.
ايميدرو وعده مشخصي براي تامين شمش موردنياز صنايع پايين دستي نداده است. اما اين سازمان، يکي از ارگان هايي است که به علت جايگاه ويژه اش، مي تواند به عنوان متولي اين صنعت نقش آفريني کند. در حال حاضر ايميدرو، بررسي اين مشکل را در برنامه کاري خود قرار داده است. پيشنهاد مشخص سنديکا براي جلوگيري از کمبود مواد اوليه و جلوگيري از انحصار آنها به شرح زير خلاصه مي شود:
ايجاد کارگروه صنعت آلومينيوم با محوريت وزارت صنعت، معدن و تجارت و همکاري و نظارت سنديکا، عرضه مستمر هفتگي شمش، بيلت و نظارت بر اجراي آن، جلوگيري از صادرات مواد خام (شمش آلومينيوم) تا تامين مواد مورد نياز صنايع پايين دستي، تصحيح قيمت فروش به بازار داخلي و محدود کردن آن تا سقف قيمت صادراتي شمش و همچنين تصحيح ضريب مقدار صادرات براي تهاتر مواد اوليه، ضمانت اجرايي براي تصميمات کارگروه به منظور سياست گذاري مناسب براي برنامه ريزي هاي لازم در اين صنعت.
نظرتان درخصوص ورود سرمايه گذاران خارجي در صنعت آلومينيوم چيست؟
حدود ۳۰ سال است که اين صنعت سرمايه گذار جدي نداشته و تا اين جلسات به عمل تبديل نشود، نمي توان اين موضوعات را جدي گرفت.صنعت آلومينيوم در ايران مي تواند جايگاه بسيار رفيعي داشته باشد. به دليل موقعيت استراتژيک ايران در حوزه انرژي، اين موهبت را به شکل ارزان در اختيار داريم که مي تواند مزيت هاي توليدي بسياري را براي ما ايجاد کند. کشورهاي حاشيه خليج فارس با سرمايه گذاري هايي که در صنعت آلومينيوم انجام داده اند، سالانه ۵ ميليون تن آلومينيوم توليد مي کنند. اين درحالي است که ما مي توانيم در مقايسه با منابع خود توليد بسيار باصرفه و بيشتري را در صورت جذب سرمايه در اين صنعت داشته باشيم.
بايد اذعان داشت با وجود تمام مزيت هاي توليدي که در کشور ما وجود دارد، براساس برنامه اي که تا پايان سال ۲۰۱۴ تدوين شده است، ميزان توليد قرار است به۵/ ۱ميليون تن برسد. اين ميزان در مقايسه با توليد فعلي کشورهاي حاشيه خليج فارس ۷۰ درصد کمتر است.درخصوص جذب سرمايه خارجي بايد گفت با وجود اينکه بعد از برجام بسياري از شرکت ها و هيات هاي خارجي به اسم سرمايه گذاري وارد کشور شدند و از تجهيزات و زيرساخت هاي توليدي آلومينيوم در ايران بازديد کردند، اما هيچ کدام از آنها به مرحله عمل نرسيد و به خاطر برخي موانعي که در انتقال هاي بانکي و قوانين بي ثبات در ايران وجود دارد، نتوانستند به توافق نهايي برسند.
يکي از اساسي ترين مشکلاتي که پيش روي سرمايه گذاران قرار مي گيرد، عدم ثبات قيمت ها از جمله انرژي است. اگر مسوولان بخواهند اين مشکلات را برطرف کنند، مي توانند با مشخص کردن قيمت انرژي در يک دوره ۱۰ ساله براي برخي صنايع خاص تکليف سرمايه گذاران داخلي و خارجي را روشن کنند تا آنها بتوانند با برنامه ريزي آينده را براي کسب و کار صنعت خود پيش بيني کنند.اميد ما در سرمايه گذاري داخلي به بخش خصوصي است، زيرا بخش دولتي هم سرمايه کافي و هم توان ورود به اين صنعت را ندارد چرا که اگر مي توانستند پيش از اين در سرمايه گذاري هاي خود موفق باشند ساخت و توسعه واحد المهدي ۲۰ سال به طول نمي انجاميد و نيازي به گفتن ندارد که اگر فرآيند ساخت يک واحد توليدي بيش از حد طول بکشد در زمان بهره برداري، فناوري آن به فناوري روز نزديک نخواهد بود.
آلومینیوم
