به گزارش ماین نیوز، البته در دستور کار این طرح، ساخت ۳ کارخانه در نظر گرفته شده که تاکنون یکی از آنها راه‌اندازی شده و در آینده نه‌چندان دور شاهد عملیاتی شدن احداث ۲ کارخانه دیگر خواهیم بود و در کنار آن به صنعت ژئوتوریسم در منطقه پرداخته خواهد شد. گفتن این نکته مهم است که هم‌اکنون پتاس در بازار جهانی از قیمت مناسبی برخوردار است که باعث شده فعالیت و برداشت این نوع ماده معدنی با توجیه اقتصادی همراه شود.
مدیرعامل کارخانه پتاس به مشکلات این کارخانه، وضعیت تولید، واردات و صادرات این ماده معدنی پرداخت و گفت: بیشترین پتاس از کشورهای روسیه، بلاروس و ازبکستان وارد کشورمی‌شود و چون تولید داخلی وجود نداشته، صادرات بسیار ناچیز بوده است.
علی علوی‌نایینی با بیان مشکلات این صنعت، وضعیت تولید، واردات و صادرات آن اظهار کرد: یکی از مشکلات این کارخانه جذب سرمایه‌گذار است زیرا تولید پتاس در کشور مورد توجه قرار نگرفته و سرمایه‌گذاری نکردن دولت برای ایجاد زیرساخت‌ها، لازم بوده است.
مدیرعامل کارخانه پتاس همچنین درباره وضعیت شرکت با توجه به رکود در بازار جهانی معادن اظهار کرد: پس از راه‌اندازی کارخانه پتاس درفروردین سال ۱۳۹۴ و انجام عملیات موفقیت‌آمیز راه‌اندازی در مرداد امسال، برای تولید هزار تن پتاس در ماه برنامه‌ریزی انجام شد.
دپو ۵هزار تن پتاس
علوی نایینی با بیان این که در ۵ ماه گذشته با توجه به برنامه راه‌اندازی، حدود ۵هزار تن پتاس تولید و در انبار کارخانه دپو شده است، گفت: هر چند در شرایط رکود بازار به سر می‌بریم اما به‌دلیل اینکه پتاس هم‌اکنون وارداتی است و مصرف کشور نیز بیش از میزان تولید ما است، شرایط کنونی در کار تاثیر چندانی نداشته و به‌طور قطع با برداشته شدن تحریم‌ها و خارج شدن از وضعیت رکود، ظرفیت تولید در سال آینده افزایش ۵۰درصدی خواهد داشت.
مدیرعامل کارخانه پتاس درباره میزان اشتغالزایی این کارخانه نیز اظهار کرد: در حال حاضر ۳۶۰ نفر به‌طور مستقیم و بیش از ۲هزار نفر به‌طور غیرمستقیم مشغول به‌کار هستند. تاکنون از ۳ کارخانه‌ای که در ابتدا مطالعه و طراحی شده بود کارخانه فرآوری پتاس به بهره‌برداری رسیده که در ابتدای راه است. بنابراین این مجموعه همچنان یک طرح است و نباید انتظار داشت که درآمد ابتدایی آن کفاف هزینه کارکنان را بدهد.
وی افزود: ۲ محصول دیگر یعنی نمک و مواد کنترل گرد و غبار و ذوب برف و یخ نیز جزو محصولات قابل عرضه است اما به دلیل نبود زیر ساخت‌های نامناسب در منطقه از جمله راه‌آهن، و خط انتقال گاز فقط انبار و دپوسازی می‌شود که در صورت امکان عرضه این محصولات به بازار، حداقل هزینه‌های مجموعه حاصل خواهد شد. تنها مشکل حاضر مجتمع، نداشتن موفقیت مناسب در فروش پتاس تولیدی خود در ماه است. گفتنی است در صورتی که ۱۰۰۰ تن پتاس تولیدی مجتمع در ماه فروخته شود هزینه‌های جاری مجتمع تامین خواهد شد.
جذب سرمایه برای راه‌اندازی کارخانه‌های فرآوری
علوی‌نایینی در پاسخ به این موضوع که آیا طرح توسعه‌ای در این حوزه در نظر گرفته شده نیز اظهار کرد: از ابتدای تعریف پروژه در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور طراحی‌های ساخت۳ کارخانه انجام شده و تاکنون تنها کارخانه پتاس به بهره‌برداری رسیده است. کارخانه هیدروکسید منیزیم نیز به‌دلیل اینکه خوراک ورودی آن از پساب کارخانه پتاس تامین می‌شود ساخت آن تا راه‌اندازی کارخانه پتاس به تعویق افتاده و هم‌اکنون در دست بررسی و جذب سرمایه‌گذار است.
از مهم‌ترین دلایلی که کارخانه سوم یعنی نمک صنعتی ساخته نشده، نبود سرمایه‌گذار و زیرساخت‌های مناسب در منطقه است. به غیراز این ۲ کارخانه، ۲ طرح دیگر نیز در امسال در کمیته سرمایه‌گذاری سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران مصوب شده است. نخستین طرح، طرح تولید کلرید کلسیم از پساب استخرهای تبخیر خورشیدی و طرح دیگر تولید کلرید منیزیم از پساب خروجی کارخانه است که در حال حاضر روند مکاتبه و رایزنی برای تامین اعتبارات لازم (اخذ وام از بانک و یا سرمایه‌گذاری مستقیم ایمیدرو) در حال بررسی است. ضمن اینکه اسناد فراخوان شناسایی پیمانکاران واجد شرایط نیز آماده شده و به زودی کلنگ یکی از این ۲ طرح زده خواهد شد.
علوی نایینی همچنین درباره میزان صرفه اقتصادی حاصل از این طرح نیز اظهار کرد: بحث اقتصادی نبودن این طرح در زمان شروع پروژه به ۲ دلیل عمده مطرح بود. یکی عیار پایین پتاس نسبت به سایر معادنی که در جهان در حال بهره‌برداری بودند و دلیل دیگر، قیمت پایین پتاس که در آن سال‌ها، حدود ۱۰۰ دلار به ازای هر تن بوده است.
11:02:14 AM
وی افزود: در شرایط کنونی قیمت جهانی پتاس۳۰۰ دلار به ازای هر تن است که این قیمت، عیار پایین پتاس در معدن را توجیه کرده و بهره‌برداری از معدن را با توجیه اقتصادی همراه می‌کند. زیرا با توجه به قیمت جهانی پتاس، با به ظرفیت رسیدن کارخانه پتاس و حتی بدون راه‌اندازی ۲ کارخانه دیگر نیز، این طرح توجیه اقتصادی دارد. هرچند با تکمیل کل پروژه یعنی ساخت و راه‌اندازی ۲کارخانه دیگر و همچنین فرآوری سایر املاح موجود در شورابه، نه‌تنها طرح، اقتصادی خواهد بود بلکه سوددهی قابل‌توجهی نیز خواهد داشت.
نبود زیرساخت‌ها در منطقه
به گفته مدیرعامل کارخانه پتاس سیاست سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در پروژه‌هایی است که باید زیرساخت‌های مناسب از سوی دولت برای آنها در نظر گرفته شود. یکی از دلایل اصلی جذب نشدن سرمایه‌گذار و فروش محصول نمک صنعتی، نبود راه‌آهن در منطقه است. فراهم بودن زیر ساخت‌های دیگری ازجمله گاز، آب و برق به راه‌اندازی پروژه‌های جدید و تبدیل شدن منطقه به یک قطب صنعتی که تولیدات آن املاح تبخیری و صنایع زیردستی خواهد بود کمک شایانی خواهدکرد.
او به مشکلات موجود که بر سر راه تولید پتاس قرار داردنیز اشاره کرد و گفت: بیشتر معادن پتاس در مناطقی قرار گرفتند که زیرساخت‌های لازم برای سرمایه‌گذاری در آنها وجود ندارد. جاده‌های دسترسی، آب، برق، گاز تامین سوخت، راه‌آهن، مخابرات و... که باعث می‌شود کار از عهده سرمایه‌گذار خصوصی خارج می‌شود.
به گفته علوی نایینی بیشترین واردات پتاس به ایران از کشورهای روسیه، بلاروس و ازبکستان است و دلیل آن نبود تولید داخلی و میزان کم صادرات بوده است. البته عملیات اکتشافی در پلایای میانی منطقه خور و بیابانک در امسال در دستور کار مجتمع قرار گرفته و زیرساخت لازم برای اکتشاف در منطقه با کمک و همکاری شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران فراهم شده است.
او ابراز امیدواری کرد که در پایان سال جاری کلنگ عملیات ساخت کارخانه تولید کلرور کلسیم و هیدروکسید منیزیم از پساب استخرهای تبخیر خورشیدی و اکتشاف پلایای میانی به زمین خواهد خورد و شروع عملیات ژئوتوریسم در منطقه آغاز خواهد شد.
