به گزارش ماين نيوز، سیمانی‌ها به‌عنوان یک صنعت مادر ناچار به حفظ قدرت تولید خود حتی در شرایط فعلی بازار هستند و در این راستا راه‌های زیادی را آزموده‌اند و پروژه‌های متفاوتی را اجرا کردند، از جایگزینی سیمان به جای آسفالت جاده‌ها برای افزایش مصرف گرفته تا محدودیت تولید کلینکر برای به حداقل رساندن تولید و عرضه تا از روند مخربی که عرضه و تقاضای سیمان در بازار پیدا کرده کمی بکاهند. این راه‌ها اگرچه تا حدی توانست به حفظ نقدینگی سیمانی‌ها کمک کند اما درنهایت راه‌حل دائمی برای مشکل سیمانی‌ها محسوب نمی‌شد. این در حالی است که سیمانی‌ها در تازه‌ترین تصمیم خود برای سال آینده تولید به‌صورت سهمیه‌بندی شده را مدنظر قرار داده و قصد دارند در سال آینده محصولات خود را متناسب با نیاز جامعه تولید کنند؛ موضوعی که هر چند به اعتقاد مدیران سیمانی مسئله‌ای درون‌صنفی است اما باید دید آیا این روش از مشکلات این صنعت در سال جدید خواهد کاست و آیا اعمال این روش در برخی برهه زمینه نوسانات قیمتی را فراهم خواهد کرد؟
افق تقاضا روشن نیستسیدمحمد اتابک، رییس هیات‌مدیره انجمن سیمان، سیمان را خمیرمایه توسعه کشور شناخته و می‌گوید: درحال‌حاضر وضعیت مسکن مناسب نیست و از طرفی مصرف سیمان وابستگی مستقیمی به میزان ساخت‌وساز مسکن و پروژه‌های عمرانی در کشور دارد، به‌طوری‌که ۶۵ تا ۷۵درصد مصرف سیمان را به خود اختصاص می‌دهد، با این حال سیمان تولیدی کشور با نبود بازار مصرف مواجه است.
وی اضافه می‌کند: ما برای سال آینده نمی‌توانیم برای برنامه‌های عمرانی و مصرف سیمان در این پروژه‌ها اقدام خاصی کنیم. در بحث مسکن هم امسال در شهرهای مختلف از جمله تهران با افت شدید جوازهای ساخت‌وساز روبه‌رو بوده‌ایم و این در شرایطی است که عمده مصرف سیمان ما در بخش مسکن است و خود این افت نشان می‌دهد چشم‌انداز ما در ماه‌های ابتدایی سال ۹۴ و حداقل تا ۶ ماه اول نمی‌تواند روشن باشد.
وی ادامه می‌دهد: به همین دلیل تصمیم اصلی ما این است که کنترل تولید بگذاریم زیرا سیمان و تولید آن ثروت ملی است و وقتی ما می‌گوییم با حدود ۱۸میلیون تن سیمان تولیدشده و روی زمین مانده روبه‌رو هستیم یعنی تولید ۴ماه را نفروخته‌ایم و سرمایه در گردشی که نیاز داریم روی زمین است؛ پس تصمیم اصلی ما کاهش تولید و سهمیه‌بندی است البته به میزانی که نه به تولید ثروت ملی ضرر بزند و نه به کارخانجات تولید و در این شرایط بانک‌ها و دولت نیز باید از صنعت سیمان حمایت کنند.
مدیریت تولید نه سهمیهبندیعبدالرضا شیخان واژه کنترل تولید را بر سهمیه‌بندی تولید سیمان ترجیح می‌دهد و می‌گوید: ما می‌خواهیم میزان تولید سیمان را بر اساس نیاز جامعه کنترل کنیم نه اینکه تولید را سهمیه‌بندی کنیم چراکه نمی‌خواهیم تولیدی انجام شود و بماند و با کیفیت سیمان کاهش پیدا کند.
وی معتقد است: میزان مصرف ۱۱ ماهه سیمان در امسال استخراج شده و تقریبا میزان مصرف سال آینده نیز مشخص شده و بعید می‌دانیم تمام ظرفیت سیمان تولیدشده مصرف شود بنابر این باید تولید کلی را کاهش دهیم. این تصمیم در انجمن سیمان گرفته شد و اعضای انجمن که برخی مدیران عامل هلدینگ‌های سیمانی هستند و بر ۸۰درصد صنعت سیمان احاطه دارند این تصمیم را به زیرمجموعه‌های خود اعلام می‌کنند. وی ادامه می‌دهد: تصمیمات انجمن براساس منافع صنعت و تولید است چراکه سیمان یک صنعت استراتژیک است و این روزها به دلیل رکود حاکم بر این حوزه دچار مشکل نقدینگی است و درحال‌حاضر با حجم زیاد سیمان باقیمانده بر کف کارخانه مواجه هستیم و ناچاریم برای حفظ موقعیت و صیانت از تولید، تصمیم‌های کنترلی بر تولید داشته باشیم تا میزان عرضه با نیاز بازار بخواند.
شیخان با اشاره به اینکه این تصمیمی درون‌گروهی است و درباره آن با دولت یا مجلس بحث خاصی نداشتیم، اظهار می‌دارد: با این حال صنعت سیمان با وزارت صنعت، معدن و تجارت هماهنگ است و خصوصا شخص وزیر بر مسائل و مشکلات سیمانی‌ها اشراف کامل دارند و سال‌ها است از این صنعت حمایت کرده‌اند. این صنعت از تداوم حمایت‌های دولت و مجلس بی‌نیاز نیست. وی در پاسخ به این سوال که باوجود فصل زمستانی که بارندگی چندانی نداشت، مصرف سیمان در پایان فصل سرما تحرک مثبتی داشته یا خیر می‌گوید: خیر تحرک مثبت چندانی نداشتیم و با اینکه قیمت سیمان فله در حدود ۱۰۰هزار تومان و پاکتی ۱۲۰هزار تومان است می‌بینیم در عمل سیمان با اختلاف قابل‌توجهی، زیر این قیمت در بازار توزیع می‌شود.
شعاع اقتصادی توزیع سیمانمدیر بهره‌برداری هلدینگ سیمان فارس و خوزستان نیز در این‌باره می‌گوید: مصرف سیمان ارتباط مستقیمی با انجام پروژه‌های عمرانی و ساخت‌وساز مسکن دارد و از آنجا که شعاع اقتصادی توزیع سیمان از هر کارخانه ۳۰۰ کیلومتر است، وقتی در این محدوده ساخت‌وساز کم شود در برنامه‌های تولید محدودیت‌هایی ایجاد می‌شود. محمد متشرع اضافه می‌کند: برای حل این مشکل یا باید بازار جدید داخلی یا خارجی ایجاد کرد یا تولید را کاهش داد. سیاست کاهش تولید سیمان در صنایع سیمان مانند سیاستگذاری‌های اوپک است که در زمانی‌که شرایط بازار خوب نیست از تولید خود می‌کاهند.
وی می‌افزاید: امسال ۹۰درصد از ۱۰۰درصد ظرفیت تولید داشتیم در حالی که روند صنعت سیمان نیز تابع شرایطی از نظر ظرفیت تولید و انبار است و هنگامی که مقدار زیادی سیمان تولید شود و در کف کارخانه بماند چه دستوری در این زمینه باشد و چه نباشد خود به خود کارخانه ناچار به کاهش تولید است و در عمل امکان تولید وجود ندارد. سال ۹۳ برخی کارخانه‌های ما به همین دلیل دوره تعطیلات خود را که هر سال ۱۵ روز است تا ۲۰ و ۲۵ روز ادامه دادند تا میزان تولید و تقاضای بازار هماهنگ شود.
وی ادامه می‌دهد: امسال رشد مصرف و تولید نسبت به سال قبل ۲/۳درصد کاهش پیدا کرده و راندمان تولید در سیمان حدود ۸۵درصد و در تولید کلینکر ۹۰درصد بوده است با این حال به‌دلیل بازار نامناسب مصرف داخل، رشد صادرات سیمان مطلوب و کل صادرات ۲/۳ درصد مثبت بوده که کمبود فروش سیمان در داخل را کمی جبران کرده است.
وی به تنوع‌سازی سیمان به‌عنوان یکی از راه‌حل‌های جبران کمبود تقاضا در بازار داخل اشاره می‌کند و می‌گوید: درحال‌حاضر ۱۰ تا ۱۲ نوع در کارخانه‌های داخلی سیمان تولید می‌شود که مصرف ویژه خود را دارند واحدهای تابعه هلدینگ فارس و خوزستان نیز که ۱۸ کارخانه را در زیرمجموعه خود دارد حداقل ۴ سال است کیفیت تولید برخی از آنها استانداردهای ای‌ام را پوشش می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه وضعیت برخی تولیدکنندگان سیمان که در نزدیکی مرزها بودند به‌دلیل امکان بازاریابی در خارج از مرزهای ایران بهتر بوده و توانسته‌اند به جای کلینکر، سیمان را که از ارزش‌افزوده بیشتری برخوردار است صادر کنند، اضافه می‌کند: با این حال روند کلی نشان می‌دهد صنعت سیمان به نسبت دیگر صنایع وضعیت و راندمان بدی نداشته ولی انتظار بهبود بهتری از اوضاع داشتیم. چنانکه در سال ۹۳ به کشورهای سومالی، مصر، عربستان، امارات، کویت، قطر، گرجستان، ارمنستان، سوریه، آذربایجان، قزاقستان، ترکمنستان، پاکستان، افغانستان، قرقیزستان و تاجیکستان صادرات سیمان داشتیم.
فولاد
