به گزارش ماین نیوز، از این رو، توسعه بازارهای منطقه می‌تواند موفقیت شرکت‌های داخلی را تضمین کند. کشور آذربایجان ازجمله مشتریان ایران است که در سال ۹۲ نزدیک به ۱۰ درصد واردات سیمان خود را از ایران انجام داده و نیاز بالایی در دیگر صنایع معدنی همچون گچ و فولاد دارد.
به گفته معاون معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت در سفرهای مسئولان ایرانی به این کشور ضمن نگاهی به بازار این محصولات آمادگی خود را برای ساخت کارخانه سیمان و فولاد اعلام کرده‌اند که مسئولان آذربایجان از آن استقبال کردند، همچنین با توجه به نیاز آذربایجان به محصول گچ، زمینه‌ای برای سرمایه‌گذاری این کشور در معادن ایران فراهم شود.
در این رابطه کارشناسان معتقدند صرفه اقتصادی سرمایه‌گذاری ساخت کارخانه در این کشور باید مورد بررسی قرار گیرد تا بتوانیم ارزآوری مناسبی برای کشور داشته باشیم زیرا درحال‌حاضر کشور آذربایجان با ساخت کارخانه سیمان نورم در تامین نیاز داخلی خودکفا شده است، با این حال با سرمایه‌گذاری در معادن گچ می‌توانند ضمن تامین نیاز خود، به صادرات این محصول اقدام کنند و در نتیجه این کشور خواهان توسعه همکاری با ایران در بخش معادن به‌ویژه صنایع معدنی است.
بیشترین نیاز آذربایجان در مصالح ساختمانی، گچ استمعاون معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت در رابطه با سفر هیات ایرانی به کشور آذربایجان و ظرفیت‌های فعالیت ایران در این کشور اظهار کرد: در این کشور بیشترین ظرفیت برای فعالیت صنایع معدنی ایران ازجمله سیمان و فولاد و گچ وجود دارد، گرچه در حوزه اکتشاف نیز سازمان زمین‌شناسی به این کشور ورود کرده است. با این حال ایران در دیدار با وزیر صنعت و معدن این کشور آمادگی خود را برای ساخت کارخانه سیمان و فولاد اعلام کرده است که مسئولان آذربایجان از این پیشنهاد استقبال کردند.
جعفر سرقینی با اشاره به نیاز این کشور به مصالح ساختمانی افزود: اجرای برنامه‌های عمرانی و ساخت‌وسازی در این کشور منجر به تقاضای بالا در مصالح ساختمانی شده است بنابراین ایران می‌تواند معادن گچ خود را در اختیار سرمایه‌گذاران آذربایجانی قرار دهد تا با انجام فعالیت‌های استخراجی، محصولات تولیدی را صادر یا به کشور خود ارسال کنند.
او با نگاهی به نیاز این کشور به محصولات فولادی ادامه داد: ایران به آذربایجان پیشنهاد ساخت کارخانه فولاد با روش احیای مستقیم داده است.
سفر وزیر صنعت، معدن و تجارت کشورمان به آذربایجان زمینه همکاری دو کشور را تسهیل کرد، گرچه توافقنامه‌ای روی کاغذ نیامده اما تمایلات دو کشور برای توسعه همکاری‌ها در بخش معدن و صنایع معدنی به بالاترین سطح خود در سال‌های گذشته رسیده است.
سرقینی با اشاره به سابقه همکاری ایران و آذربایجان در بخش سیمان اضافه کرد: ایران سال‌هاست که به این کشور کلینکر و سیمان صادر می‌کند ولی از آنجایی که این کشور دارای چند کارخانه سیمان است و نیاز داخلی خود را تامین می‌کند، نمی‌تواند بازار خوبی برای صادرات سیمان باشد. با این حال در ساخت کارخانه سیمان ایران می‌تواند خدمات فنی مهندسی لازم را ارائه دهد و مسئولان این کشور نیز از این موضوع استقبال کرده‌اند.
توجیه اقتصادی، لازمه سرمایه‌گذاری ایران در ساخت کارخانهیکی از صنایعی که ایران در آن توانسته است نیاز داخلی را تامین کند و بخشی از بازار منطقه را نیز به خود اختصاص دهد، سیمان است. به طوری که ایران در تولید این محصول جایگاه چهارمی دنیا را کسب کرده و توانسته است در کنار کشورهایی چون چین و ترکیه رقابت تنگاتنگی داشته باشد. با توجه به اینکه روند صعودی صنعت سیمان ایران ادامه دارد و تا ۲ سال آینده نزدیک به ۲۰ تن دیگر به حداکثر تولید ایران که بیش از ۷۰ هزار تن است، اضافه می‌شود، ورود ایران به بازارهای جدید اولویت بالایی دارد. از آنجایی که این محصول نیاز به فضای بالا در انبار دارد و حمل‌ونقل آن هزینه‌بر است، تنها برای بازارهای نزدیک مقرون به‌صرفه است و صدور خدمات فنی و مهندسی درصورتی که نیاز داخلی آن کشور خوب باشد، می‌تواند اقتصادی باشد.
دبیر انجمن سیمان در رابطه با ورود ایران به بازار آذربایجان به ویژه در بخش سیمان به صمت گفت: این کشور در سال‌های گذشته بازار خوبی برای سیمان بود، به طوری که از 18.5 تن صادرات سیمان ایران در سال ۹۲ نزدیک به ۱۰ درصد آن به کشور آذربایجان اختصاص داشت، اما پس از اینکه آنها کارخانه سیمان نورم را راه‌اندازی کردند، رییس‌جمهور این کشور اعلام کرد در تامین نیاز داخلی خودکفا شده‌اند. حال با توجه به اینکه این کارخانه، کلینکر نیز تولید می‌کند به دنبال این هستند که بازار داخلی را انحصاری کنند زیرا از قبل شرکت‌های کوچک تولیدکننده سیمان این کشور به کمک آسیاب مواد دیگری به کلینکر ایران اضافه و سیمان تولید و به بازار داخلی عرضه می‌کردند.
عبدالرضا شیخان در رابطه با صرفه اقتصادی ساخت کارخانه سیمان در این کشور افزود: ورود به سرمایه‌گذاری در ساخت هرگونه کارخانه در کشورهای همسایه نیازمند همکاری با شرکت‌های مشاوره بین‌المللی است تا ضمن ارائه اطلاعات از بازار این کشورها، توجیه اقتصادی طرح را نیز بررسی کنند. از طرف دیگر قوانین و آیین‌نامه این کشورها تحت‌تاثیر تصمیمات فردی است و از ثبات کافی برخوردار نیست که این مسئله لزوم همکاری با شرکت‌های مشاوره‌ای را بیشتر می‌کند.
