صادرات شمش الومينيوم يعني صادرات رايگان انر ژي اگر به اين فرايند از بالاي كره زمين نگاه كنيم تراژدي جاري را اينطور مي بينيم حدود ٤٠٠٠٠٠تن الومينيوم در ايران توليد ميشود كه براي توليد اين مقدار الومينيوم مقدار ٨٠٠ هزارتن پودر الومينا مورد نياز است حدود ٢٢٠هزارتن پودر توليد داخل داريم و حدود ٥٨٠ هزارتن سالانه بايد وارد شود در مورد ساير مواد اوليه از جمله پتروليوم كك و قير و الومينيوم فلورايد هم صد در صد واردات مواد داريم حدود ١٨٠هزارتن كك و و حدود ٣٦هزارتن قير و وحدود ١٢٠٠٠تن الومينيوم فلورايد و حدود ١٥٠٠٠تن كريوليت. خوب ما اين مواد را از خارج مي اوريم منابع مملكت عمدتا انر ژي و منابع ما لي (سرمايه گذاري )و منابع انساني يا نيروي كار را مصرف مي كنيم تا اين مواد وارداتي نهايتا تبديل به حدود يك سوم اين مواد الومينيوم مذاب شود بعد اين مذاب بدست امده را متاسفانه مي ريزيم داخل قالب تا سرد شود بعد دو باره حدود ٦٥در صد شمش به دست امده را بنام صادرات غير نفتي !!! ميدهيم به خارجي ها تا دوباره از انها مواد بگيريم و نقطه سر خط . حدود ٣٥ در صد باقيمانده را در داخل كشور مي فروشيم تا با اون پول برق و اب و كارگر و پيمانكاران را بدهيم و دلمان خوش است صادرات انجام دادهايم انهم صادرات غير نفتي !!! خدا وكيلي اين فرايند صادراتي موجب انتقال ثروت از خارج به داخل مملكت است يا برعكس جالب توجه است كه فعلا ملاخظات زيست محيطي را وارد محاسبه نكرده ايم كه به ازاي توليد هرتن الومينيوم چقدر co2وارد جو مملكت ميشود و چه عوارضي دارد كه خود بحث مفصلي است . اقايان دست اندر كار طراح استراتژي توسعه صنعت كشور بايد خدمت شما عرض كنم اصولا شمش الومينيوم با وضعيتي كه در كشور ما توليد ميشود يك كالاي صادراتي مطلوب نيست در اين شرايط اگر به اين نتيجه برسيم كه الومينيوم يك صنعت استراتژيك است نه يك صنعت اقتصادي ، بايد صرفا به اندازه مصرف داخل الومينيوم توليد كنيم و نه يك كيلو بيشتر و اگر بحث است استراتژيك بودن الومينيوم را بگذاريم كنار حتما بايد الومينيوم را وارد كنيم و نه توليد مگر اينكه مواد اوليه با تامين ارز لازم به قيمتهاي واقعي خريداري و وارد شود نه مثل حالا كه اين صنعت شده جولانگاه يك عده افراد گردن كلفت وارد كننده مواد اوليه به قيمت حدود ١.٥ برابر قيمت مواد اوليه و ميليون ها دلار سود باد اورده نصيب عده اي ميشود كه هركدام را بخواهي تمام قد نگاه كني كلاهت از سر مي افتد در اين وانفسا با فاجعه هاي بزرگتري روبرو هستيم و معلوم نيست چه مساني با چه محاسباتي استراتژي توسعه صنعت الومينيوم را طراحي و پيش مي برند با خوشحالي زايد الوصفي امضاي قرارداد الومينيوم حنوب و الومينيوم مسجد سليمان و .....را مطرح مي كنتد و به اشتباه صورت گرفته در سند چشم انداز كه ١٥٠٠٠٠٠تن ظرفيت توليد الومينيوم ديده شده را اصلاح نمي كنند كه هيچ بلكه صحبت ازايجاد ظر فيت ٥٠٠٠٠٠٠تن سالانه هم شنيده ميشود شما را به خدا هر چه پروژه توليد الومينيوم است متوقف كنيد كه نسل اينده ايران با اين استراتژي بيچاره خواهد شد الان حدود ٣ سال است پروژه هرمزال خاتمه پيدا كرده و هنوز برقش تامين نشده و در گل مانده ايم. و مواد لاينينگ. حدود ١٦٠ ديگ اماده در حال از بين رفتن و تاريخ گذشته شدن است من نميدانم اين چه اصراري است كه با اين وضع مفلوج اين صنعت بر توسعه ان داريم لطفا اين يادداشت ذيل خبر امضاي قرارداد الومينيوم جنوب هم اورده شود تا شاهد تولد المهدي و هرمزال سوم نباشيم (684)