مدیرعامل پارس آلومان کار در گفتوگوی تفصیلی با ماین نیوز:
میزان تولید فعلی شمش آلومینیوم کشور فاجعه است
پرهیز از سرمایهگذاری کورکورانه در صنعت آلومینیوم
3 خرداد 1393 ساعت 18:03
مدیرعامل شرکت پارس آلومان کار با احتیاط درباره توسعه صنعت آلومینیوم کشور اظهارنظر می کند. به اعتقاد منصور ثریایی رسیدن به تولید یک میلیون تن شمش آلومینیوم با توجه به تقاضای موجود داخلی ضروری است اما برای تولید بیشتر از این مقدار باید به بسیاری از عوامل توجه کرد و شاید هم نیاز نباشد ایران بیش از یک میلیون تن شمش نیز تولید کند.
ثریایی در عین حال تولید فعلی شمش آلومینیوم در کشور را در حد فاجعه توصیف کرده و عنوان می کند که توسعه صنایع پایین دستی آلومینیوم باید به موازات بخش بالادستی و حتی بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. وی همچنین تاکید می کند که در صورت خارج شدن اقتصاد کشور از شرایط رکود و حذف تحریمها ظرفیت تولید واحدهای فعال در بخش پایین دستی صنایع آلومینیوم کشور دستکم دو برابر خواهد شد.
در آستانه برگزاری سومین کنفرانس بین المللی آلومینیوم در روزهای چهارم و پنجم خرداد خبرنگار ماین نیوز با منصور ثریایی، مدیرعامل شرکت پارس آلومان کار گفت وگو کرده که متن این گفت وگو به شرح زیر است:
طبق آمارهای منتشر شده ایران در زمینه توسعه صنعت آلومینیوم از کشورهای منطقه حاشیه خلیج فارس عقب افتاده است. به نظر شما دلیل این عقب افتادگی چیست؟
به اعتقاد من اگر قرار است به کشوری مطرح در صنعت آلومینیوم تبدیل شویم، باید در بخش بالادستی وارد بیزینس شویم. ما باید در زمینه بوکسیت و آلومینا اطلاعات جامعی در اختیار داشته باشیم تا بتوانیم در بخش بالادستی و تولید شمش آلومینیوم به توسعه موردنظر دست پیدا کنیم. متاسفانه بخش استخراج معدن در ایران بسیار ضعیف است. در حال حاضر فقط یک معدن بوکسیت یعنی بوکسیت جاجرم در کشور فعال بوده و معدن دیگری در این زمینه نداریم. ما در زمینه اکتشاف بوکسیت در نقاط مختلف کشور کم کار کرده ایم و انتظار می رود در صورت انجام اکتشافات گسترده بتوانیم نقاط امیدبخشی را برای استخراج بوکست پیدا کنیم.
بالادستی صنعت آلومینیوم دو بخش دارد. در حال حاضر استرالیا در بازار بوکسیت قدرت را در دست دارد و ایران نیز به هر حال بخشی از بوکسیت موردنیاز خود را از خارج وارد می کند که در داخل تبدیل به آلومینا می شود. بخش دیگر، تبدیل آلومینا به شمش آلومینیوم است. در حال حاضر ظرفیت تولید شمش آلومینیوم در کشور حدود 400 هزار تن بوده و طی 40 سال اخیر تنها حدود 200 هزار تن به ظرفیت تولید شمش کشور اضافه شده که این فاجعه است.
کشورهای اروپایی دنبال تولید شمش نیستند و در صنایع بالادستی سرمایه گذاری نمی کنند. به این دلیل که در اروپا سوخت و انرژی ارزان وجود ندارد، عملا تولید شمش نیز در این قاره معنایی ندارد، چرا که صنعت آلومینیوم جزو صنایع انرژی بر و با حجم مصرف بالای انرژی است. حتی کشوری مانند ترکیه هم تولید شمش ندارد. با این حساب بسیاری از کشورها اصلا نباید در بخش بالادستی صنعت آلومینیوم سرمایه گذاری کنند. اما در ایران چطور؟ یادم می آید سالها پیش اعلام کردند باید تولید شمش آلومینیوم در ایران به بیش از یک میلیون تن برسد. آن زمان انجام این کار کلید خورد اما کار عملا عقیم ماند و ما به آن هدف نرسیدیم. هم اکنون نیز تولید شمش آلومینیوم ما کمتر از 400 هزار تن بوده این در حالی است که ترکیه فقط بیش از 300 هزار تن ورق آلومینیومی تولید می کند.
به نظر من اگر ایران بخواهد کشور تولیدی و صادراتی باشد، شاید حتما به حداقل یک میلیون تن تولید شمش آلومینیوم دست پیدا کنیم. ما باید خطوط تولید خود را اصلاح کنیم. در همین حال کشور ما دانش، نیروی کافی و انرژی ارزان در اختیار دارد که می تواند به راحتی در صورت برنامه ریزی دقیق و درست، جای ترکیه را در صنعت آلومینیوم منطقه بگیرد.
اینکه گفته می شود بهای انرژی در ایران ارزان بوده و بنابراین سرمایه گذاری در تولید شمش اقتصادی است از نظر شما چقدر صحت دارد؟
تولید شمش به طور کلی انرژی بر است و اگر قیمت انرژی بالا باشد، اصولا تولید شمش صرفه اقتصادی ندارد. ظاهرا انرژی در ایران ارزان است ولی مشکلاتی هم در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال برق منطقه ای بندرعباس در تامین برق کارخانه المهدی مشکل دارد. تامین برق این کارخانه نیاز به سرمایه گذاری سنگینی داشته و زیرساخت سنگینی می خواهد. نباید چشم بسته بگوییم، چون گازمان ارزان است باید شمش تولید کنیم. ما باید در زمینه تامین برق هم قدرتمند باشیم. آمار جهانی نشان می دهد که مصرف سوخت در ایران سه برابر استانداردهای جهانی است. بهره وری ما بسیار پایین است. با چنین شرایطی شاید سرمایه گذاری در تولید شمش چندان هم صرفه اقتصادی نداشته باشد.
قیمت شمش آلومینیوم به صورت جهانی تعیین می شود که تعیین این قیمت نیز در اختیار مافیای جهانی شمش است. در این شرایط نمی توان هیچ وقت قیمت واقعی شمش را فهمید. زمانی قیمت شمش 2700 دلار بود و زمانی هم 1700 دلار و مشخص نیست واقعا دلیل چنین نوسان شدیدی چیست. من اعتقاد دارم باید کارشناسان امر بررسی کنند که آیا سرمایه گذاری سنگین اعراب روی صنعت آلومینیوم به صرفه است یا خیر؟ تولید زیاد شمش در شرایطی که قیمت جهانی به یکباره دچار افت شود، می تواند خسارت سنگینی را به این کشورها وارد کند. به اعتقاد من قیمت واقعی شمش حتی تا 4000 دلار نیز است اما مافیای جهانی شمش اجازه افزایش قیمت این محصول را نمی دهد، چرا که اگر قیمت شمش بالا برود 70 درصد از صنایع جهان مانند صنایع خودروسازی، هواپیماسازی و ... تحت تاثیر قرار می گیرند. به نظر من سرمایه گذاری برای توسعه صنعت آلومینیوم نیاز به مطالعات علمی دقیق دارد. معلوم نیست عدم رشد ما در تولید شمش شواقعا به ضرر ما باشد یا سودمان.
ما در قیمتگذاری جهانی شمش آلومینیوم هیچ نقشی نداریم و در چنین شرایطی اگر بدون برنامه در این حوزه سرمایه گذاری سنگین کنیم و چند سال بعد قیمت شمش به شدت کاهش یابد، دچار خسارات سنگینی خواهیم شد. به اعتقاد من در شرایطی که نقشی در بازار جهانی آلومینیوم و قیمتگذاری این محصول نداریم، ایجاد ظرفیت تولید بیش از یک میلیون تن شمش در کشور آن هم بدون مطالعه دقیق اشتباه است و برای داشتن ظرفیت بالاتر باید کاملا حساب شده و با برنامه عمل کرد. هم اکنون مصرف داخلی شمش 600 تا 700 هزار تن بوده که ما باید تلاش کنیم دستکم برای تامین نیاز خودمان تولید شمش داشته باشیم.
از سوی دیگر هم اکنون در بدترین شرایط تولید بسر می بریم و اگر مقداری فضا باز شده و صنایع مصرف کننده آلومینیوم رشد کنند، قطعا مصرف شمش در داخل به یک میلیون تن خواهد رسید. در این شرایط بهتر است نیاز به شمش کشور در داخل تولید شود، به جای اینکه شمش را وارد کنیم.
وضعیت توسعه بخش پایین دستی صنعت آلومینیوم در کشور چگونه بوده است؟
وضعیت توسعه بخش پایین دستی صنعت آلومینیوم نیز اصلا قابل قبول نیست. مجموع ظرفیت تولید ورق آلومینیویمی در کشور حدود 40 هزار تن بوده در حالی که فقط بازیافتی اسپانیا در زمینه قوطی آلومینیومی (CAN) بالغ بر 400 هزار تن است که اصلا قابل مقایسه با تولید ایران نیست. صنعت ورق ما زمانی به رشد می رسد که بتواند به ظرفیت تولید 150 تا 200 هزار تن برسد. هم اکنون چهار کارخانه تولید ورق آلومینیومی در کشور وجود دارد و متاسفانه بازار کشش تولید ورق بیشتری را ندارد. این نشان می دهد طی سالهای اخیر صنایع مصرف کننده آلومینیوم در کشور اصلا رشد نکرده اند. در صنعت بسته بندی وضعیت خوبی نداریم و حتی مجبوریم قوطی های نوشابه را از کره وارد کنیم چون تکنولوژی تولید آن را نداریم در حالی که می توانیم با سرمایه گذاری محصولاتی از این دست را در داخل کشور نیز تولید کنیم. نیاز کشور به قوطی نوشابه به بیش از 40 هزار تن می رسد.
کد مطلب: 8710
آدرس مطلب: http://www.minews.ir/fa/doc/news/8710/میزان-تولید-فعلی-شمش-آلومینیوم-کشور-فاجعه