گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم یکی از بزرگترین و در عین حال قدیمی ترین شرکتهای فعال در صنعت آلومینیوم کشور محسوب می شود. شرکتی با قدمت 42 ساله که البته تولید آن از سال 1364 به صورت رسمی آغاز شد. این شرکت که در زمینه تولید انواع ورق های آلومینیومی فعالیت می کند توانسته با وجود همه مشکلاتی که برای فضای کسب و کار کشور در سالهای اخیر به وجود آمده به حیات خود ادامه دهد و حتی موفق به تولید محصولات جدید نیز شود. در آستانه برگزاری سومین کنفرانس بین المللی آلومینیوم ایران در روزهای چهارم و پنجم خرداد ماه گفت وگویی با حسنعلی رضایی مقدم، مدیرعامل گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم انجام دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست.
مدیرعامل گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم اعتقاد دارد که در هشت سال گذشته صنایع کشور عملا رها بودند و هیچ توجهی به آنها نشد و در عین حال در همین مدت سیل واردات محصولات خارجی بدون کوچکترین مانع صنایع کشور را به شدت دچار آسیب کرد. رضایی مقدم در عین حال تاکید کرد که در صورت کاهش و حذف تحریمها فضا به سرعت برای توسعه صنعت آلومینیوم ایران و سرمایه گذاری های جدید در این صنعت فراهم خواهد شد.
متن گفت وگوی خبرنگار ماین نیوز با حسنعلی رضایی مقدم، مدیرعامل گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم به شرح زیر است:
آقای رضایی مقدم ابتدا بهتر است درباره گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم توضیح بدهید. اینکه این گروه در چه تاریخی تاسیس شد و در چه حوزه ای فعالیت می کند.گروه کارخانه های تولیدی نورد آلومینیوم در سال 1351 تاسیس شد. سرمایه گذاران اولیه این شرکت بخش خصوصی بودند. بعد از واردات ماشین آلات روند احداث و بهره برداری کارخانه به انقلاب برخورد کرد و بعد از آن سرمایه گذاران این پروژه از کشور رفتند و در نتیجه پروژه مشمول بند ج شده و به سازمان گسترش واگذار شد. در سال 1364 این شرکت توسط دولت به بهره برداری رسید. محصول اولیه شرکت در سال 1364 انواع ورق آلومینیوم به روش نورد گرم و نورد سرد با آلیاژهای نسبتا محدود بود. در سال 1370 با توجه به بحث خصوصی سازی شرکت از سهامی خاص به سهامی عام تبدیل شد و در همان سال در بورس تهران پذیرفته شد و تاکنون نیز عضو پذیرفته شده سازمان بورس اوراق بهادار بوده است. تنوع و سرمایه گذاری در شرکت طی سالهای گذشته بیشتر شده است. در مراحل اولیه شمش را به صورت اسلب از ایرالکو می گرفتیم یا باید وارد می کردیم. البته در مقطعی در سال 1369 از آفریقای جنوبی نیز شمش وارد کردیم اما در ادامه ایرالکو تنها تامین کننده مواد اولیه ما بود. بعدا برای اینکه خیلی به ایرالکو وابسته نباشیم کارگاه ریخت اسلب را تاسیس کردیم تا بتواند شمش را از هر جا وارد کرده و در این کارگاه تبدیل به اسلب آلومینیوم شود. این کار باعث به وجود آمدن فرصت برای تولید آلیاژهای مختلف شد. در حال حاضر می توانم بگویم نورد آلومینیوم از وابستگی 100 درصد به ایرالکو درآمده است.
با این حساب شما در مقطعی واردات شمش نیز انجام دادید. الان وضعیت واردات شمش چگونه است؟در مقاطعی بود که واردات شمش برای ما به صرفه بود و می توانستیم شمش را از خارج به صورت ری فاینانس و یا یوزانس وارد کنیم اما الان دیگر این امکان وجود ندارد. حتی برخی شرکتها که ریفاینانس کرده بودند به دلیل نوسانات ارزی به شدت آسیب دیدند. نوسات ارزی تقریبا از سال 1386 آغاز شد. صنایع در زمان بازپرداخت آسیب دیدند و هیچگونه پشتوانه ای هم نبود و دولت هم هیچ کمکی نکرد. به ویژه شرکتهایی آسیب دیدند که از ری فاینانس یک ساله استفاده کرده بودند. در سال 1392 با توجه به محدودیت در واردات شمش و محدودیت در گشایش ال سی و تحریم، تمام شمش خود را از ایرالکو و یا هرمزال و به عبارتی از داخل کشور تامین کردیم.
درباره محصولات تولیدی نورد آلومینیوم توضیح دهید.نورد آلومینیوم در ابتدا ورق های آلومینیومی را با ضخامت های نیم تا 0.3 میلیمتر تولید می کرد.. در سال 1383، 1384 تعمیر اساسی روی ماشین نورد سرد و گرم انجام دادیم و تجهیزات جدید در کارخانه نصب کردیم و به این ترتیب توانستیم ضخامت ورقهای تولیدی را کنترل کنیم. ماشین های جدید آوریم تا برش راحت تر شود. ماشینهای خود را بازسازی و نوسازی کردیم که این باعث شد تا ورق با ضخامت 0.2 میلیمتر را نیز تولید کنیم. در حال حاضر ورق با ضخامت 0.17 میلیمتر را نیز می توانیم تولید کنیم.
در سال 1386 دو محصول جدید به محصولات کارخانه اضافه شد. ما اولین تولید محصولات ورقهای کامپوزیت را داشتیم که برای نمای ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. این ورق نسبت به سنگ یا شیشه سبکتر بوده و در نمای ساختمان استفاده می شود. این نوع ورق به دلیل تنوع رنگی که دارد می تواند باعث زیبایی نمای ساختمان شود و حتی به عنوان دکور نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در مترو نیز در قسمتهای سقف کاذب و کناره های مترو از این ورق استفاده شده است.
از سوی دیگر ما اولین شرکتی هستیم که از شمش آلومینیوم تا ورق کامپوزیت را تولید می کنیم. یکی از کارهایی که انجام دادیم این بود که به کمک تحقیقات داخلی و دانشگاه علم و صنعت توانستیم تسمه ای را تولید کنیم که ترکیبی از سه آلیاژ است که مورد استفاده رادیاتورسازها است و در سیستمهای حرارتی گرمایشی و سرمایشی کاربرند دارد. این محصول جدید ما است که از سال 1389 در حال تولید آن هستیم. این نوع تسمه تا سال 1389 تماما وارداتی بود. البته الان نیز واردات آن قطع نشده است. تا سال 1391 تلاش کردیم بتوانیم شناخت کاملی از این محصول بدست آوریم و در بازار نیز اعتمادسازی کردیم. در حال حاضر بخشی از نیاز به این محصول از داخل و بخش دیگر همچنان از خارج تامین می شود. ظرفیت تولید ما در مورد این محصول به گونه ای است که اگر مسائل کشور از نظر تحریم حل شود قطعا ظرفیت تولیدی ما پاسخگوی نیاز بازار نخواهد بود و باید ظرفیت خود را همزمان با باز شدن فضا افزایش دهیم.
ظرفیت تولید نورد آلومینیوم در حال حاضر چقدر است؟ظرفیت تولید کارخانه تقریبا 24 هزار تن در سال است که در سال قبل حدود 14 هزار تن تولید داشتیم و 10 هزار تن از ظرفیت خالی ماند.
دلیل خالی ماندن 10 هزار تن از ظرفیت تولید شرکت چه بود؟مجموع مشکلات مانند تحریم روی کار ما اثر گذاشته اند. تامین قطعات، تامین مواد اولیه و ... نیز همچنان مشکل هستند.
سرنوشت ال سی 30 درصدی به کجا رسید؟بانکها اصلی زیر بار ال سی 30 درصدی نرفتند و هرگز اجرایی نشده و تنها صحبتش مطرح شده است.
برنامه امسال نورد آلومینیوم چیست؟ آیا قصد تولید محصول جدید دارید؟برنامه امسال ما رشد تولید و افزایش کیفیت است. برای تولید محصول جدید به واردات تجهیزات جدید نیاز است و این کار نیز نیاز به سرمایه گذاری ارزی دارد. با شرایط تحریم این کار شدنی نیست و باید فضا بازتر شود. در دوران تحریم صنایع واقعا آسیب دیدند. در همین دوران درهای مملکت از یک طرف باز شد و بی حد و حساب محصولات چینی وارد شد. ورق چینی و تسمه های چینی با تعرفه های بسیار پایین وارد کشور شدند. هدفمندی یارانه ها و تحریم هر دو باعث افزایش قیمت تمام شده تولید داخل در مقایسه با قیمت واردات شدند. در 8 ساله دولت قبل صنایع رها شدند و هیچ توجهی به صنایع نشد. شرکتها توانستند به زحمت خود را سرپا نگه دارند. تنها کاری که دولت قبل کرد استمهال بدهی واحدهای تولیدی بود که این باعث شد حجم بدهی و جرایم نقدی این واحدها سنگین و سنگین تر شود و شرکتها قادر به پرداخت نشوند. این در حالی است که باید راهکار اساسی تر اجرایی کرده و به واحدهای تولیدی در زمینه تولید کمک می کردند که یکی از این موارد نیز مدیریت وارد بود که انجام نشد.
در جریان بحران مالی سال 2008 که شاهد افت شدید قیمت فلزات از جمله آلومینیوم بودیم بسیاری از کشورها مانند چین، هند و حتی ژاپن به دنبال این بودند که به هر قیمت ممکن موجودی های خود را بفروشند. در آن زمان درهای مملکت باز شد و محصولات چینی به راحتی وارد کشور شدند و کمر صنایع را شکستند و در این بین صنایع فولاد و آلومینیوم بیشترین آسیب را دیدند. تنها کاری که در این بین دولت انجام داد استمهال بود. در حالی که آمریکا نقدینگی بیشتری به صنعت خودروسازی خود تزریق کرد. البته خود دولت ما نیز درگیر تحریم بود و نمی توانست کاری کند. در این شرایط حداقل انتظار بود که تعرفه بالای موقت می گذاشتند تا صنایع بتوانند خود را هماهنگ کنند و بعد به تدریج مجددا تعرفه ها برداشته می شد. نمونه این کار باعث رونق صنعت ترکیه و چین شد.
راهکار شما به دولت یازدهم برای حل مشکلات بخش صنعت چیست؟دولت یازدهم باید بتواند مشکلات به وجود آمده در دولت قبل را طی یک برنامه زمان بندی شده حل کند. بدهی های ارزی با همان نرخ زمان گشایش اعتبار پرداخت و تسویه شده و جرایم هم بخشیده شوند. البته شناسایی کنند کسانی که ارز گرفتند و در بخش صنعت مصرف کردند مورد حمایت قرار بگیرند وگرنه عده ای نیز به اسم صنعت ارز گرفته و حتی ماشین آلات هم وارد نکردند. شناسایی این افراد هم کار چندان سختی نیست. یکی از مشکلات فعلی صنایع کمبود سرمایه در گردش و نقدینگی است. دولت به دنبال این است که از محل صندوق توسعه ملی تسهیلات ارزان در اختیار صنایع قرار دهد. ما هم برای سرمایه در گردش درخواست داده ایم. باید بگویم که شرکتهای آلومینیومی همچنان در لیست تحریمها قرار دارند. به همین دلیل این شرکتها برای واردات تجهیزات مشکل دارند. در این شرایط نباید واردات بی حد و حصر باشد. واردات با تعرفه مدیریت شود. یکی از راهکارهایی که دولت به دنبال آن باید باشد و برای خشکاندن ویژه خواری و فساد، تک نرخی شدن ارز است. ما ارز مبادله ای به سختی می گیریم و بیشتر با ارز آزاد خرید می کنیم. اختلاف بین ارز آزاد و مبادله ای مشکل ساز و تک نرخی شدن ارز در نهایت به نفع صنایع خواهد بود. متاسفانه هم اکنون برخی به دلیل داشتن روابط خاص با ارز مبادله ای کالا وارد می کنند اما این امکان برای بقیه وجود نداشته و یا بسیار سخت است. تک نرخی شدن ارز باعث برابر شدن رقابت بین تولیدکنندگان و واردکنندگان می شود.
برنامه تولید امسال شرکت چقدر است؟امسال برای تولید 14 هزار و 850 محصول برنامه ریزی کرده ایم. امیدواریم روابط ما با دنیا بهبود یابد. ماشین آلات ما عمدتا وارداتی هستند. تکنولوژی عمدتا وارداتی است و قطع رابطه با دنیا یعنی خودتحریمی و ایزوله کردن مملکت.
نظرتان درباره سومین کنفرانس بین المللی آلومینیوم چیست؟ به نظر شما چه مباحثی بهتر است در این کنفرانس مطرح شود؟این کنفرانس در چارچوب حضور یک سری از کارشناسان و مدیران خارجی می تواند باعث معرفی و عرضه اطلاعات و دانش روز در صنعت آلومینیوم شود و می تواند باعث قوی تر شدن رابطه ما با دنیا شود. ممکن است موارد در دنیا اتفاق افتاده اما ما بی خبر باشیم که این کنفرانس در این زمینه نیز ما را مطلع خواهد کرد که در نهایت می توانیم از این اطلاعات برای توسعه صنعت آلومینیوم کشور هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت استفاده کنیم. برای رشد باید ارتباطات با دنیا فراهم شود و جذب سرمایه گذاری خارجی. دلیل موفقیت چین در حوزه اقتصاد این بود که روابط خود را با دنیا برقرار کرده و فضا را برای سرمایه گذاری فراهم کرد. دولت یازدهم نیز باید این کار را انجام دهد. امنیت سرمایه گذار باید تامین شود تا سرمایه اش از دست نرود و درآمد هم کسب کند. انتقال دانش صورت بگیرد. مالزی و هندوستان نیز همین کارها را انجام داده اند. این کشورها با حفظ منافع ملی توانستند اجازه بدهند که سرمایه گذاران خارجی وارد کشورشان شده و اشتغال هم ایجاد کنند. ما در ایران انرژی ارزان داریم. در حوزه های مشترک ما امکان برداشت 80 درصدی داریم اما به دلیل نداشتن ارتباطات، صنعت استخراج نفت ما هم آسیب دیده است. تجهیزات نفتی ما همش فرسوده و قدیمی است. در این شرایط سهم 80 درصدی ما را کویت دارد می برد. و عراق نیز همین طور راحت تر از ما نفت استخراج می کند.
در حال حاضر چند نفر در نورد آلومینیوم اراک کار می کنند؟هم اکنون نیروی کار شرکت 300 نفر است.
در زمینه کاهش مصرف انرژی چه کاری انجام داده اید؟وقتی بخش بالادستی آلومینیوم انرژی بالایی مصرف می کند این وضعیت به بخش پایین دستی هم منتقل می شود. اجرای هدفمندی تنها روی تولیدات داخلی اثرگذاشته والا تاثیری روی واردات نگذاشته است. در زمینه انرژی بین 30 تا 75 درصد افزایش داشتیم که این به طور متوسط قیمت تمام شده ما را با توجه به اینکه شمش هم بخشی از آن است 40 تا 50 درصد بالا می برد. اجرای پروژه های کاهش مصرف انرژی نیاز به سرمایه گذاری دارد. برخی کارها انجام شده است تا حدودی هم موثر بوده است ولی برای کنترلهای بیشتر نیاز به سرمایه گذاری در شرکت به میزان 4 تا 5 میلیارد تومان داریم که نیاز به واردات دارد. تولیدکنندگان شمش هم البته باید در زمینه کاهش مصرف انرژی سرمایه گذاری کنند که در این زمینه نیاز به حمایت دولت نیز احساس می شود. اگر تحریم لغو شود می توانیم تجهیزات موردنیاز برای کاهش مصرف انرژی را وارد کنیم. تحریم وجود داشته باشد واردات تجهیزات کاهنده مصرف انررژی دچار مشکل می شود.
آلومینیوم
