معدنچيان شرق اوكراين در سوداي شوروي سابق
گروه معادن
- آخر جاده اي خاکي در حومه يکي از شهرهاي شرقي اوکراين، «والري» با همسرش «تانيا» بيرون خانه اش نشسته است. والري معدنچي است اما از زماني که به جرم سرقت زنداني شده ديگر نتوانسته کار کند. پيش از اين، او با کار در يک معدن زغال سنگ غيرقانوني در منطقه دونتسک زندگي اش را به خطر انداخته بود اما حالاقلب صنعتي اوکراين با ناآرامي هاي سياسي آشفته شده است. در ميان درگيري نظامي ميان نيروها، بيشتر روس زبان هاي اين منطقه در برابر اوکرايني زبان هاي وفادار به کي يف، با روسيه همراه هستند. والري به اين درگيري ها براي بهبود زندگي اش اميدوار است. او که روس به حساب مي آيد، اميدوار است با پيوستن دونتسک به روسيه زندگي بهتري در انتظارش باشد. او مي گويد: نمي خواهم اينجا مانند روسيه شود مي خواهم مانند گذشته و زمان اتحاد جماهير شوروي شود.
به گزارش ماین نیوز، آينده معادن و معدنچيان وابسته به درگيري هاي سياسي جدايي طلبان طرفدار روسيه است که در واکنش به سرنگوني ويکتور يانوکوويچ، رييس جمهور سابق اوکراين دست به اعتراض زده و ساختمان هاي عمومي را اشغال کرده اند.
از آنجا که قدرت هاي غربي مي ترسند مسکو قصد الحاق شرق اوکراين به روسيه را داشته باشد، رسانه هاي جهاني توجه کمي به اين گوشه اوکراين داشته اند. احساسات والري در اين منطقه که روابط تجاري نزديکي با روسيه دارد، متداول است. دونتسک و ساکنانش بهاي سنگيني براي فروپاشي کمونيسم پرداخته اند: با فروپاشي شوروي، اصلاحات بازار آزاد ميزان اشتغال را کاهش داد، عوايد دولتي را قطع کرد و استانداردهاي زندگي را به شدت کاهش داد.
والري که در سال 1990 و درست قبل از سقوط اتحاد جماهير شوروي در يک معدن آموزش مي ديده است، تنها به اندازه پلک برهم زدني امنيت را احساس کرده است. او در اين مورد مي گويد: «من در آن زمان حتي براي کارآموزي هم دستمزد مي گرفتم. براي همين است که قدردان آن دوره هستم.»
او که دو فرزند جوان دارد از اردوهاي تابستاني اي در زمان شوروي ياد مي کند که براي کارگران رايگان بود. با وجود احساس دلتنگي براي دوران اتحاد جماهير شوروي، او از جنبش شبه نظاميان طرفدار روسيه حمايت نمي کند چراکه بر اين باور است که اين جنبش، بي ثباتي را در منطقه به بار آورده است. او مي گويد: «من مي خواهم يک روس باشم اما جنگ نمي خواهم. مي خواهم در صلح زندگي کنم و به همين دليل از جدايي طلبان حمايت نمي کنم. من مي خواهم با صلح، بخشي از روسيه شويم.» «آندره» يکي ديگر از معدنچيان ساکن اين منطقه که در سال 1986 و در 9 سالگي از روسيه به اين منطقه مهاجرت کرده است نيز خواهان پيوستن دونتسک به روسيه است. او مي گويد: «پيوستن به روسيه نمي تواند بدتر از شرايط کنوني ما باشد.» او اضافه مي کند: «کي يف هيچ کاري براي بهبود زندگي من نکرده و من شانسي به روسيه مي دهم که زندگي من را بهتر کند.» «آندره» هم مانند «والري» از اشغال ساختمان هاي دولتي حمايت نمي کند و مي گويد که با اين روش ها موافق نيست. با وجود تمايل مردم اين منطقه به روسيه، شک و ترديد و اضطراب در جدايي طلبان وجود دارد.
موقعيت دشواري است، با جدايي اين منطقه از اوکراين، شغل هايي با دستمزد بالااحتمالابه وجود نمي آيد و فساد هم مشکلي است که پيش روي اين منطقه است. بر اساس نظرسنجي يک موسسه تحقيقات اجتماعي و تحليل سياسي مستقر در دونتسک، 65 درصد شهروندان دونتسک ترجيح مي دهند که اين شهر بخشي از اوکراين باقي بماند. هرچند گروهي از کارگران معدن موانعي اطراف ساختمان هاي اشغال شده ايجاد مي کنند اما واقعيت روي زمين کمي متفاوت است. به دنبال استقلال اعلام شده توسط طرفداران روسيه در دونتسک، پرچم جمهوري خلق دونتسک در مقابل ساختمان شوراي شهر شهرستان «شاختار» آويزان شده است. روي در ورودي پشتي اين ساختمان هم پوستري روي پنجره نصب شده که مردم مي توانند براي پيوستن به جنبش شبه نظامي، روي آن ثبت نام کنند.
يانوکوويچ شرايط مطلوبي را براي بخش معدن فراهم کرده بود و به همين دليل اين منطقه به پايگاه سياسي او تبديل شده است. برخي از کارگران معدن بيم آن دارند که دولت جديد کي يف سياست هايي را اعمال کند که بر اساس آن برخي معادن بسته شده و در نتيجه، معادن غيرقانوني خطرناک رونق بگيرند. آدام سواين، جغرافيدان دانشگاه اقتصاد ناتينگهام که سال ها روي اقتصاد منطقه تحقيق کرده است در اين رابطه مي گويد: «اين شرايط مي تواند به تعطيلي معادن زغال سنگ و بيکاري کارگران منجر شود و از همين رو کارگران ازجان گذشته معدن با کار در معادن غيرقانوني جان خود را به خطر بيندازند.» معادن قانوني دستمزد، مزايا و امنيت بهتري به کارگران مي دهند و در صورت آسيب ديدن نيز از آنها پشتيباني مي کنند. آندره پنج سال در يک معدن قانوني کار مي کرده اما اين معدن تعطيل شده و حالافقط مي تواند در معادن غيرقانوني کار پيدا کند.
دستمزد او در هر ماه 350دلار است اما او مي گويد اگر در معدني قانوني کار کند، مي تواند 870دلار در هر ماه دستمزد بگيرد. کار مخاطره آميزي است. سال گذشته سقف يکي از اين معادن مانند بهمن بر سر او ريخت و او در داخل معدن به دام افتاد. او مي گويد اگر دوستانش او را بيرون نياورده بودند، مي مرد. دست او شکست و مدتي در بيمارستان بود و مجبور شد هزينه هاي درمان را خودش بپردازد. معادن غيرقانوني به آساني قابل شناسايي هستند. در بازديد الجزيره از اين منطقه، به راحتي مي شد تفاوت اين معادن با معادن قانوني را متوجه شد.
معادن غيرقانوني کم عمق هستند و هيچ آسانسوري نيز به سمت گودال وجود ندارد و کارگران پياده به داخل معدن مي روند. آلونک هايي هم براي حمام خارج معدن وجود دارند. «وديم» که تازه شيفتش تمام شده مي گويد از 15سالگي يعني 17سال پيش، کار در معادن غيرقانوني را شروع کرده است. او در پاسخ به اين سوال که آيا همکاران او در معادن غيرقانوني مشروبات غيرقانوني مي نوشند، با مکث مي گويد: «بعضي وقت ها اتفاق مي افتد.» به گفته او اين اتفاق دو بار در ماه مي افتد، عموما زماني که آنها حقوق مي گيرند. والري، وديم و آندري از زماني که در معادن غيرقانوني کار مي کنند، دوستاني صميمي شده اند.
به گزارش الجزیره، رييس معدن قانوني محلي، به آندري قول داده که اين هفته براي کار در اين معدن به او شانسي بدهد. اهميت گرفتن اين شغل براي او از نتيجه درگيري کي يف و شبه نظاميان طرفدار روسيه بيشتر است. کار منظم، قانوني و با دستمزد خوب مي تواند زندگي او را تغيير دهد. او مي گويد: «تصورش کنيد، جهان ديگري است.»
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۰۸
کد مطلب: 7750
