ماین نیوز، این روزها مانند بسیاری از هموطنانم، در داخل و خارج از کشور، به جام جهانی چشم دوخته و برای دمی نشاط و بازسازی امید و انسجام به فوتبال دل بسته‌ام. اگرچه در میان ورزش‌ها، از هواداران فوتبال به حساب نمی‌آیم اما مانند بسیاری از ایرانیان، و شاید همه ایرانیان، برنده شدن تیم ملی فوتبال را نشانه غرور ملی و روشی بسیار زیبا و موقر برای رخ‌نمایی در تراز جهانی می‌دانم.

⚽️ مدیریت فوتبال در کشور ما، مانند مدیریت در همه بخش‌ها، در این سال‌ها از برخی دخالت‌ها و سیاسی‌کاری‌ها بی‌نصیب نبوده و آسیب‌هایی نیز دیده است. اما این رشته ورزشی به مثابه محبوب‌ترین و مورد توجه‌ترین ورزش ایران و جهان، درس‌هایی برای مدیریت جامعه و کشور برای ما دارد. ورزشی که در آن منابع مالی کلان گردش دارد، میلیاردها هوادار و بیننده دارد، رسیدن به مدارج بالای مدیریت در فیفا از هر سازمان بین‌المللی دیگری، حتی سازمان ملل مشکل‌تر است، رقابت‌های باشگاهی آن در هر کشوری از رقابت‌های سیاسی برای هر انتخاباتی فشرده‌تر و طولانی‌تر است، لابی‌گری به گسترده‌ترین و حرفه‌ای‌ترین نوعش در آن انجام می‌شود، اقتصاد جانبی بسیار بزرگی دارد، دلالی دارد، فساد دارد، پیچیده‌ترین انواع پروپاگاندا و جناح‌بندی را در آن می‌شود دید و و و.

⚽️ حکمرانی فوتبال با حکمرانی ملی بسیار قابل شبیه‌سازی است. در این سال‌ها فوتبال ما افت و خیزهایی داشته اما امروز، در حالی که شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ما در وضع خوبی نیست، فوتبال ما متمایز از وضع عمومی کشور آراسته و آماده است. تیم ملی ما با داشتن جایگاه سی و هفتم جهان سرآمد همه تیم‌های فوتبال منطقه و قاره است. اقتصاد فوتبال در قیاس با اقتصاد تولید ما بسیار سرپا و بالنده است و برای هوادارانش مایه امید به آینده این رشته.

⚽️ وقتی در فوتبال ژرف می‌شوم در می‌یابم که حکمرانی فوتبال توانسته است خود را تا حدی از آسیب‌ها و نامدیریتی‌های ملی ما جدا کند. اعضای تیم فوتبال ما به دلیل توانایی‌های فنی و بدنی‌شان انتخاب می‌شوند، در انتخاب آنها رابطه‌سالاری، پارتی‌بازی و گزینش‌های ایدئولوژیک کمتر مؤثر است. در تیم فوتبال ما دین و مذهب تعیین‌کننده نیست، یک مسیحی می‌تواند کاپیتان تیم هم باشد یا یک اهل تسنن در پیشانی تیم قرار بگیرد، دیگران پاس بدهند و او حمله کند و گل بزند. در تیم فوتبال ما اهل مرکز و مرز بودن شهری یا روستایی بودن مهم نیست، هر کسی که بتواند خود را در کارراهه تیمی به دید مربی برساند شانس انتخاب شدن در تیم ملی را دارد.

مربی تیم ملی ما خارجی است. کسی نگران خارجی بودن او نیست، به او سوءظنی وجود ندارد، با او برخورد نمی‌شود. اصولاٌ اینکه ما پذیرفته‌ایم در این رشته نیاز به بهره‌گیری از تجارب دیگران داریم یک وجه تمایز آشکار با سایر بخش‌ها و فعالیت‌هاست. در فوتبال، دیگر ذینفعان به تخصص و تجربه احترام بیشتری می‌گذارند، دخالت در کار مربی کمتر است و هرکس نمی‌تواند جریان تصمیم‌گیری‌های فنی را دستخوش نظرات خود کند. در فوتبال هرکس خوب بازی نکند تعویض می‌شود، مربی در این خصوص درنگ نمی‌کند تا او به نتیجه کار لطمه وارد کند و کارنامه او و تیم را خراب کند.

اصولاٌ خود بازیکنان، که در باشگاه‌های مختلف بازی می‌کنند، هنگامی که در ترکیب تیم ملی قرار می‌گیرند، دیگر رقیب هم نیستند، نه به هم لگد می‌زنند و نه سعی در تخریب هم دارند، به هم پاس می‌دهند،با هم پیشروی می‌کنند و فقط یک هدف دارند: گشودن دروازه حریف. در فوتبال، مربی، بازیکنان، کارشناسان و همه دست‌اندرکاران حرفه‌ای، ارزیابی واقعی از پتانسیل‌ها و شایستگی‌های تیم دارند، نه خود را دست کم می‌گیرند نه در جایگاه خود مبالغه می‌کنند، آنها دچار خودبزرگ‌بینی نیستند، به دیگر تیم‌ها توهین نمی‌کنند، تیم‌های قوی را مورد طعنه قرار نمی‌دهند. زبان فوتبال زبان رقابت حرفه‌ای است، کسی که زبان دیگری برگزیند به انزوای خود برخاسته است.

⚽️ بر این باورم که فوتبال ما، به‌رغم تمام دورخیزهایی که سیاسیون برای دست‌اندازی به آن داشته‌اند و در سطح ریاست این فدراسیون به مراد خود هم رسیده‌اند، کماکان از بسیاری از بخش‌های دیگر کشور و وجوه حکمرانی ملی ما حرفه‌ای‌تر و بالنده‌تر است. فوتبال آیینه خوبی پیش روی حکمرانی کشور است، در آن خوب بنگریم و از آن پند بگیریم. هنگامی که می‌بینم همه ایرانیان، از هر قوم و زبان و مذهبی، چپ و راست، داخل‌نشین و خارج‌نشین، موافق و مخالف و با هر تفکر سیاسی و اندیشه حکمرانی، از تیم ملی حمایت می‌کنند و از برد آن شاد می‌شوند، مطمئن می‌شوم که ما هنوز راه بهتری پیش پایمان است.

ماین نیوز