گروه صنایع معدنی فولاد
 
واكاوي دلايل حساسيت اروپا روي فولاد ايران
آيا سياست هاي ضد دامپينگ اروپا به زيان ايران است؟
گروه صنایع معدنی >فولاد - موضوع بررسي يا Investigation دامپينگ عليه ايران و 4 کشور ديگر موضوع جديدي نيست و براي نخستين بار در تاريخ ارديبهشت ماه سال جاري ازسوي انجمن آهن اروپا، يوروفر مطرح شد و به طور معمول حدود 9 ماه از زمان آغاز رسمي فرآيند بررسي توسط کميسيون اروپا زمان مي برد تا نتيجه نهايي اعلام شود.
 
به گزارش ماین نیوز، اين خبر با توجه به گزارش چند روز اخير خبرگزاري رويترز مجددا در ليست اخبر داغ ايران قرار گرفته است.
به 3 دليل اروپايي ها از سال 2016 روي واردات فولاد به جامعه اروپا حساسيت زيادي پيدا کردند:

• واردات اروپا از سال 2015 افزايش قابل توجهي يافت و بعضي از کارخانه هاي فولاد ترجيح دادند بعضي از خطوط خود را در اروپا متوقف کنند (نظير سالزگيتر) و محصول مورد درخواست را وارد کنند. در سال 2016 براي نخستين بار طي هشت سال، واردات اروپا از صادرات اين کشور بيشتر شد؛ يعني تراز فولاد اروپا هم اکنون نيز منفي است. • تعطيلي کارخانه هاي قديمي اروپا نظير ايلواي ايتاليا (که به نوعي شرکت مادر فولاد مبارکه محسوب مي شود) و تاتا استيل يا کروس در انگليس بازتاب هاي منفي گسترده اي در اروپا به همراه داشت. • عکس العمل يورفر کاملاطبيعي بود همانگونه که توليدکنندگان فولاد ايران عوارض واردات را افزايش دادند.

سوال بسيار مهم در اين ميان آن است که آيا ايران واقعا دامپينگ مي کند؟ تعريف سازمان تجارت جهاني در اين خصوص، تعريف دقيقي نيست، بنابر اين با توجه به شرايط، تفسير هاي مختلفي وجود دارد. بر اساس اين تعريف که مورد استناد کميسيون اروپا نيز هست، دامپينگ به معناي صادرات کالابا قيمتي کمتر از بهاي متعارف آن است و در بهاي کمتر از بهاي متعارف، فروش با قيمتي کمتر از قيمت کالادر کشور سازنده يا کمتر از هزينه توليد است يا فروش به بهاي کمتر از يک کشور ثالث صورت مي گيرد. آن چيزي که البته در مورد فولاد بحث بر انگيز است و در تعريف دامپينگ وجود ندارد، فروش با قيمتي است که پايين تر از هزينه هاي توليد در بازار هدف باشد و ايران با توجه به بهاي گاز طبيعي و سنگ آهن قادر است با قيمتي بسيار رقابتي محصول خود را در اروپا عرضه کند که اين موضوع مصداق دامپينگ نيست ولي حساسيت کشورها دقيقا روي همين بخش است.

يوروفر تا همين جا هم به بخشي از هدف خود دست يافته و توانسته ساختار صادرات ايران را تغيير دهد طوري که اروپا با صادرات فولاد يعني فولاد خام به صورت شمش يا اسلب مخالفتي ندارد، چرا که با توجه به محدوديت هاي توليد گازهاي گلخانه اي شرکت هاي اروپايي علاقه اي به توليد فولاد خام ندارند، ولي آنها با ورود محصولات نهايي بيش از همه HRC مخالف هستند چون تبديل اسلب به ورق آلودگي چنداني ندارد و از ارزش افزوده برخوردار است. در اين بين بررسي اين نکته که ايران چقدر به اروپا صادرات داشته است، نيز مهم است. بر خلاف گزارش رويترز ايران سومين صادرکننده ورق گرم (موضوع بررسي هاي اتحاديه اروپا) نيست.

در واقع صادرات ايران به اروپا در سال 2016 پس از روسيه، چين، ترکيه و اوکراين در رتبه پنجم قرار مي گيرد. از طرف ديگر بايد گفت توقف صادرات فولاد ايران امکانپذير نيست. واقعيت اين است که صادرات ده ماهه فولاد ايران که اغلب آن پس از ادعاي يورفر صورت گرفته، حدود 45 درصد رشد نشان مي دهد (البته با ترکيبي ديگر) و اين روند ادامه خواهد داشت.در پايان نيز بايد گفت در دنياي تجارت بين الملل بحث هاي مربوط به دامپينگ و آنتي دامپينگ ميان کشور ها هميشه وجود دارد و ايران هم به تازگي به اين بازي وارد شده که نشانه بدي نيست.
تاریخ انتشار : شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۳۵
کد مطلب: 36488
 
مرجع : روزنامه دنیای اقتصاد