تهدید استخراج منگنز برای اختاپوس کَسپر
گروه معادن
>ساير حوزه ها
- استخراج منگنز، فلزی که در تلفن همراه و رایانه استفاده می‌شود، به چرخه حیات اختاپوس‌هایی که در آب‌های عمیق زندگی می‌کنند آسیب می‌زند.
به گزارش ماین نیوز، گزارش پژوهشی که در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۶ (۲۹ آذر ۱۳۹۵) در نشریه زیست‌شناسی معاصر (journal Current Biology) منتشر شد نشان می‌دهد بقای اختاپوس‌هایی که زیستگاه آنها در آب‌های عمیق است، از جانب آسیب‌های زیست‌محیطی ناشی از استخراج مواد معدنی در آب‌های عمیق تهدید می‌شود، به ویژه یکی از انواع آنها به نام کَسپِر که یک سال پیش شناخته شده است.
پژوهشگران مشاهده کردند اختاپوس‌های مشابه این‌گونه در کپه‌هایی از رسوبات منگنز که تشکیل و رشد آنها میلیون‌ها سال طول می‌کشد، تخمگذاری می‌کنند. منگنز در ساخت تلفن‌های همراه و دستگاه‌های کامپیوتر استفاده می‌شود. اگرچه استخراج مواد معدنی از اعماق آب‌ها هنوز با جدیت آغاز نشده اما رشد تقاضا، تولیدکنندگان را به این عرصه سوق می‌دهد.
آتِن پِرسِر پژوهشگر موسسه آلفرد واگنر فعال در زمینه پژوهش‌های قطبی و دریایی در آلمان در این زمینه به لس‌آنجلس‌تایمز گفته است: بسیاری از فلزات را نمی‌توان به آسانی و با هزینه مقرون به صرفه روی زمین یافت و همین عامل تولیدکنندگان مواد معدنی را ترغیب می‌کند در بستر دریا به دنبال آنها باشند.
کسپر چگونه پیدا شد؟
در ماه مارس (اسفند) گذشته، پژوهشگران سازمان ملی اقیانوس و جو آلمان یک موجود خاص و ناشناخته را از سوی ابزار مربوط به کشف اعماق آب از راه دور کشف کردند. این موجود یک اختاپوس سفید عجیب بود که در عمق ۱۳هزار فوتی در هاوایی پرسه می‌زد. زمین‌شناس این موسسه مایکل وِک‌هی‌یونه در این‌باره می‌گوید: این حیوان به‌طور خاصی غیرعادی بود و سلول‌های رنگدانه‌ای کمی داشت؛ سلول‌هایی که کروماتوفور نام دارند و وجود آنها در بسیاری از اختاپوس‌ها رایج است. همچنین این اختاپوس عضلانی و ماهیچه‌ای بود و ظاهری شبح‌مانند داشت و در شبکه‌های اجتماعی به نام «کَسپِر»، همان روح کارتونی آشنا نام گرفت.
اگرچه این مخلوق شبح مانند، منحصربه‌فرد به نظر می‌رسد، اما پژوهشگران اختاپوس‌های مشابه آن را نیز در همان عمق شناسایی کردند. دکتر پرسر و همکاران او ۲۹ گونه از این اختاپوس را شناسایی و با هم مقایسه کردند و با تماشای فیلم‌های ضبط شده متوجه شدند دو گونه آنها از تخم‌های خود مراقبت می‌کنند و آنها را روی ساقه‌هایی از اسفنج‌های مرده که روی کپه‌های منگنز روییده‌اند، قرار می‌دهند. پرسر می‌گوید: بر بستر بسیار گل‌آلود دریا کپه‌ها تنها مکان استقرار این اسفنج‌ها می‌توانند باشند به این معنا که بدون کپه‌های منگنز اسفنج‌ها نمی‌توانند در دریا زندگی کنند و بدون اسفنج‌ها اختاپوس‌ها جایی برای تخمگذاری ندارند. گفته می‌شود اختاپوس‌های ساکن در آب‌های عمیق والدین هشیاری هستند و تا از تخم درآمدن اختاپوس‌های نوزاد از تخم‌ها محافظت می‌کنند و این کار آنها سخت‌تر از تعهد جالب برخی حیوانات ساکن در خشکی است.
مثلا یک تخم‌مرغ در کمتر از یک ماه جوجه می‌شود، اما در عمق ۱۳ فوتی زیر آب در دمای نزدیک به انجماد در اعماق آب‌ها و در دمای ۳۷ درجه فارنهایت (۳ درجه سلسیوس) فرآیند کاملا متفاوت است و در برخی موارد ۴سال طول می‌کشد تا بچه اختاپوس‌ها از تخم دربیایند. همچنین اگرچه برخی اختاپوس‌های شناخته شده صدها تخم می‌گذارند، اما این گونه تنها حدود ۳۰ تخم بزرگ می‌گذارد که با دوره طولانی و مورد انتظار رشد جنین هماهنگ است. در حوالی کپه‌هایی که کسپر در آنها تخمگذاری می‌کند، اختاپوس‌هایی از گونه‌های دیگر هم دیده می‌شوند و می‌توانند نشانگر این فرضیه باشند که این حیوانات بیشتر چرخه حیات خود را در حوالی آن می‌گذرانند.
کسپر تنها نیست
درنهایت، اختاپوس‌ها تنها اشکال حیات دریایی نیستند که استخراج فلزات و مواد معدنی، آنها را تهدید می‌کند. در دهه ۱۹۸۰ میلادی (حدود ۱۳۶۰ خورشیدی) پژوهشگران آلمانی یکسری از کپه‌های منگنز را از رودخانه‌ای در کشور پرو برداشتند.
آنها این کار را به‌عنوان بخشی از یک آزمایش به نام دیسکُل (DISCOL) انجام دادند و به دنبال این بودند که نشان دهند چطور استخراج و اختلالات ناشی از حذف کپه‌ها اکوسیستم آن حوالی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ۲۶سال بعد پژوهشگران به آن نقطه بازگشتند و متوجه شدند حذف کپه‌های منگنز در آن زمان باعث شد جمعیتی از حیوانات که وابسته به کف دریا بودند ازجمله اسفنج‌ها به‌طور کامل نابود شوند و پس از ۲۶ سال بسیاری از جوامع حیوانی آسیب‌دیده از حذف کپه‌ها هنوز ترمیم نشده بودند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۵ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۱۷
کد مطلب: 35508
ساير حوزه ها
