به گزارش ماین نیوز، مهدی کرباسیان در این باره تصریح کرد: در شرایطی که نرخ بهره بانکی کشورهای توسعه یافته 2 تا 3 درصد یا صفر است، با سرمایه گذاری در ایران می توانند سود قابل توجهی نصیب خود کنند و چنانچه یک شرکت خارجی بتواند صد میلیون دلار در ایران سرمایه گذاری کند، سود 18 درصدی دریافت خواهد کرد.
وی با بیان اینکه چه سرمایه گذاری بهتر از این روش سودآوری دارد گفت: کشوری مانند ژاپن که نرخ بهره بانکی آن صفر است و در عین حال منابع گاز، سنگ آهن یا زغال سنگ در اختیار ندارد در حالی که یکی از بزرگ ترین تولیدکننده فولاد در دنیا است. بنابراین با حضور چنین کشورهایی در ایران، منافع دو طرفه حاصل می شود.
معاون وزیر صنعت معدن و تجارت که با روزنامه دنیای اقتصاد گفت و گو می کرد افزود: در کنار شرکت های خارجی، باید سرمایه گذاران ایرانی خارج از کشور را نیز در نظر گرفت که امیدواریم با سیاست های درستی که دولت اتخاذ می کند این افراد بتوانند سرمایه خود را برای کار و سودآوری وارد ایران کنند.
کرباسیان در بخش دیگری از سخنانش درباره وضعیت فعلی بازار جهانی فولاد و تاثیر آن بر بازار داخلی گفت: تا نزدیک به دو سال قبل، مصرف و تولید فولاد در چین برابری می کرد و میزان صادرات آنها رقم بالایی نبود و سالانه به حدود 30 تا 35 میلیون تن می رسید. اما با کاهش شدید تقاضا در چین مصرف فولاد این کشور از 800 میلیون تن به حدود 600میلیون تن رسید که این میزان تا پایان سال 2015 با کاهش بیشتری نیز همراه خواهد بود.
وی ادامه داد: چین با وجود کاهش تقاضای داخلی، تولید فولاد خود را کاهش چندانی نداده است و در نتیجه مازاد تولید خود را که رقمی بین 150 تا 200 میلیون تن است صادر خواهد کرد. در حالی که الان شاهد هستیم که بیش از 2 میلیون تن محصولات مختلف فولادی اعم از تیرآهن، میلگرد، ورق و مانند اینها در انبارهای فولادسازان ایرانی مانده است.
رییس هیات عامل ایمیدرو، کاهش مصرف داخلی فولاد را با رکود حاکم بر بازار و کندی کار ساختمان سازی و پروژه های عمرانی مرتبط دانست و افزود: این عوامل سبب شده که ما در سال جاری به پیش بینی تولید 18 میلیون تن نرسیم.
کرباسیان خاطر نشان کرد: الان باید با اقداماتی مانند استمهال بدهی ها، تامین نقدینگی و... به فولادسازان کمک شود و برای انجام چنین راهکارهایی به نظر می رسد دولت باید صنایع مختلف از جمله مسکن و پروژه های عمرانی را به حرکت در بیاورد.
کرباسیان به برنامه شرکت های بزرگ معدنی و صنایع معدنی دنیا اشاره کرد و اظهار داشت: امروزه نه فقط در حوزه فولاد، بلکه در تمام حوزه ها از جمله مس و آلومینیوم و... دنیا در حال حرکت به سمت کاهش هزینه های تولید و رقابت بر سر قیمت تمام شده است، زیرا بازار مصرف محدود است و ما در آینده، دیگر کشورهایی مانند هند و چین که نیازهایی وسیع داشته باشند نخواهیم داشت بنابراین رقابت بر سر قیمت به منظور جذب بازارهای جدید بسیار سنگین خواهد بود.
کاهش جدی قیمت تمام شده
وی افزود: در میان مدت فولادسازان باید به طور جدی به فکر کاهش قیمت تمام شده، افزایش کیفیت و حرکت به سمت تولید محصولاتی بروند که بر اساس نیاز روز بازار برای آنها مشتری وجود دارد. این اقدام با توجه به امتیازهایی که تولیدفولاد در ایران دارد امکان پذیر است. نخستین امتیاز این است که کشور ما ذخایر سنگ آهن بسیاری دارد، بنابراین به لحاظ تامین گندله و کنسانتره به عنوان مواد اولیه مشکلی وجود ندارد.
کرباسیان ادامه داد: دومین امتیاز طبیعی برای فولادسازان و صنایع معدنی، گاز و قیمت مناسب آن در ایران است. بدیهی است که ارزان بودن گاز برای کاهش هزینه های تولید به تنهایی کافی نیست و به اصلاح خطوط تولید و نوسازی دستگاه ها نیز نیاز است اما اگر در میان مدت واحدهای فولادی ما به سمت کاهش هزینه ها حرکت نکنند با سیستم تعرفه و حمایت های دولتی نمی توان برای همیشه راه حلی برای مشکلات یافت.
وی با بیان اینکه کمک های دولت در میان مدت می تواند به بهبود شرایط کمک کند، خاطر نشان کرد: در موضوع تعیین تعرفه ها، در ایران بسیار کند عمل می کنیم، اگرچه در ابتدای سال بین ۱۵ تا ۲۰ درصد به تعرفه واردات فولاد افزوده شد اما با مشخص شدن ناکارآمد بودن این میزان تعرفه کاری برای آن انجام نشد. متاسفانه تصمیم گیری برای حمایت از تولید داخلی معمولا حداقل چهار تا پنج ماه طول می کشد در صورتی که این روند درکشورهای دیگر بسیار کوتاه تراست.
رییس هیات عامل ایمیدرو گفت: ما با حمایت های کوپنی از برخی صنایع همچون خودرو، هم برای واردات دیوار می سازیم و هم شرکت ها را از صادرات بی نیاز می کنیم که هر دو این عوامل باعث عقب افتادگی می شوند. در صنعت فولاد نیز همین طور است، الان زمانی است که فولادسازان باید برای افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده تلاش کنند اگرنه ادامه دادن این مسیر با تکیه به حمایت های دولت باعث می شود این صنعت هیچ گاه بزرگ نشود و به سن بلوغ نرسد.
