به گزارش ماين نيوز، فعالان حوزه زغالسنگ معتقدند امروز معادن زغالسنگ بیش از هر موضوعی با مشکل استخراج و تولید مواجه است و تنها به این دلیل تولید فعلی زغالسنگ پاسخگوی نیاز بازار داخلی نیست. در نتیجه همکاریهای بینالمللی در معادن زغالسنگ میتواند در زمینه تامین نیاز کشور اثر بسیاری داشته باشد.
لزوم مشارکت در حوزه استخراجبهرام فرزاد، کارشناس حوزه زغالسنگ درباره همکاری ایران و آلمان در معادن زغالسنگ اظهار کرد: درحالحاضر مشکل اصلی، بالا بردن تولید زغالسنگ بوده و فرآوری و زغالشویی در اولویتهای بعدی است و اگر بخواهیم در زمینه زغالسنگ با کشورهای دیگر از جمله آلمان که از تجربه خوبی برخوردار است وارد همکاری شویم، اصلیترین موضوع در این حوزه تولید و استخراج است که باید برای حل مشکلات این بخش بهدنبال همکاریهای بینالمللی و جذب فناوری خارجی باشیم و در صورتی که همکاری با آلمانیها فقط در زمینه فرآوری باشد نتیجه چندانی در افزایش تولید زغالسنگ برایمان نخواهد داشت زیرا در بحث فرآوری راهکارهای زیادی دراختیار داریم.
وی ادامه داد: با توجه به مشکلاتی که در بخش استخراج و تولید زغالسنگ وجود دارد بهتر است در چنین همکاریهایی به دنبال روشهای جدید استخراج و طراحی و تجهیزات در معادن باشیم. بیشتر معادن و بهویژه معادن زغالسنگ ایران با مشکلاتی از نظر تجهیزات استخراج و ایمنی همراه بوده که بهتر است با همکاریهای بینالمللی این نکات منفی را به حداقل برسانیم.
به گفته فرزاد، مشکل اصلی در حوزه زغالسنگ «استخراج» است. اگر بتوانیم استخراج کنیم نه در فرآوری و نه در ککسازی مشکل عمدهای نداریم بنابراین باید برای رفع مشکل استخراج از ماشینآلات و طرحهای جدید استفاده شود.
حمایت دولت آلمان از معادن زغال سنگهرچند آلمان در زمینه زغالسنگ فعالیتهای زیادی داشته و میتوان آن را یکی از کشورهای صاحب تجربه در بخش زغالسنگ دانست اما نباید فراموش کرد که اجرای طرحهای جدید نیازمند زیرساختها و تجهیزات جدید است و در صوتی که نتوانیم تجهیزات و زیرساختهای لازم برای اجرای طرحهای جدید در معادن زغالسنگ را فراهم کنیم، تنها واردات دانش فنی از کشورهای دیگر چندان سودی نخواهد داشت.
این کارشناس زغالسنگ تصریح کرد: برای راهاندازی و استفاده از طرحهای جدید باید زیرساختهای لازم در بخش معادن زغالسنگ ایجاد شود که این امر همکاری تمامی سازمانهای ذیربط را میطلبد و باید این موضوع را در نظر داشت که استخراج زیرزمینی زغالسنگ نه تنها در ایران بلکه در دنیا غیراقتصادی بوده و معادن زیرزمینی در کنار معادن روباز قادر به ادامه حیات بوده و با تزریق یارانههای مختلف فعالیت میکنند. درنتیجه اصلیترین موضوع برای ادامه فعالیت معادن زغالسنگ ایران در کنار طرحهای جدید استخراجی معادن ایران کمکهای دولتی است.
فرزاد ادامه داد: استخراج زغالسنگ از معادن زیرزمینی در تمام دنیا غیراقتصادی است اما اگر بودجه کافی و کمکهای دولتی به شکل یارانهای در اختیار فعالان این بخش قرار بگیرد، استخراج زغالسنگ در ایران نیز شکوفا میشود. در واقع آنطور که پیداست مشکل اصلی معادن زغالسنگ در ایران بودجه و یارانه دولتی است و شاید ورود کارشناسان خارجی و تجهیزات به بخش استخراج بتواند بخشی از مشکلات این قسمت بکاهد اما دولت نیز باید یارانهای کلان برای این معادن در نظر بگیرد. برای موفقیت بیشتر در این بخش میتوان از الگوهای مدیریتی استخراج زغالسنگ در کشورهای دیگر نیز استفاده کرد.
فرزاد درباره این موضوع اظهارکرد: درصورتی که بودجه کافی برای معادن زغالسنگ ایران در نظر گرفته شود، میتوان شاهد حداکثر 2 تا 2.5 میلیون تن تولید کنسانتره در سال بود. کشور آلمان جزو کشورهایی است که برای استخراج زغالسنگ به معادن خود یارانه میدهد. فعالیت معادن زیرزمینی زغالسنگ بهدلیل خطرات زیادی که به دنبال دارد و تمایل نداشتن کارگران به کار در این رشته و بالا بودن دستمزدها و احتمال وقوع حوادث ریزش و خطرات ناشی از انفجار که با رعایت کامل اصول ایمنی هم صددرصد قابل پیشگیری نیست در هیچ جای دنیا صرفه اقتصادی ندارد به همین دلیل در کشورهای دیگر با پرداخت یارانه سعی در حمایت از فعالیت این معادن میکنند. امروز نیز اگر آلمانیها بهدنبال حضور در معادن زغالسنگ ایران هستند، باید ابتدا سراغ معادن طبس و سپس کرمان بروند زیرا این معادن از میزان ذخایر بیشتری برخوردار بوده و در زمان کمتری به بازده بالای استخراجی میرسند. مناطق دیگر در اولویتهای بعدی هستند و نتیجه این حضور از توجیه اقتصادی بیشتری برخوردار است.
وی تاکید کرد: امیدواریم همکاری آلمانیها در معادن ایران تحولی در استخراج ذخایر زغالسنگ کشور باشد. اما این موفقیت بدون حمایتهای همهجانبه دولتی و بالابردن قیمت خرید زغالسنگ از تولیدکنندگان داخلی یا اختصاص یارانههای کلان در حالت خوشبینانه رکود معادن را در پی دارد و در حالت بدبینانه این معادن را به تاسیساتی نشسته در انتظار خاموشی تبدیل میکند.کارخانه ذوبآهن اصفهان را میتوان اصلیترین مشتری زغالسنگ ایران دانست، درنتیجه این موضوع میتواند بر انگیزه تولیدکنندگان داخلی در فروش محصول تولیدی در این بخش تاثیرگذار باشد.
این کارشناس درباره این موضوع بیان کرد: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، معادن زغالسنگ و سنگآهن و کارخانه ذوبآهن اصفهان هر سه زیر نظر شرکت ملی ذوبآهن ایران فعالیت میکردند بهطوری که سود حاصل از فروش سنگآهن و محصولات فولادی بهصورت یارانه به معادن زغالسنگ نیز تعلق میگرفت، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و مستقل شدن این واحدها، سنگآهنیها و کارخانه در وضعیت بهتری قرار گرفتند در صورتی که شرایط فعالیت معادن زغالسنگ پس از این اتفاق چندان قابل تعریف نبود و به همین دلیل نگه داشتن نیروی انسانی نیز در چنین شرایطی بسیار سخت و در واقع از بین رفتن مدیریت واحد نخستین گام برای کاهش سرمایهگذاری در معادن زغالسنگ و ثابت ماندن تولید زغالسنگ بود و امروزه گاهی مشاهده میشود که ذوبآهن اصفهان به معادن زغالسنگ بدهکار بوده و نمیتواند معادن زغالسنگ را بهطور مستقل تامین مالی کند.
آلمان موفقترین کشور زغالسنگی اروپاییدر پی ورود هیاتهای تجاری از کشورهای اروپایی شنیده میشود یک شرکت آلمانی به تازگی برای همکاری در پروژه بازسازی و نوسازی کارخانه زغالشویی قدیم البرز مرکزی اعلام آمادگی کرده است و پیشنهادهای خود را در زمینه فنی و مهندسی ارائه میدهد. در صورتی که این پیشنهاد با صرفه اقتصادی برای شرکت زغالسنگ البرز مرکزی همراه باشد، این شرکت برای همکاری وارد ایران میشود. در واقع اصلیترین موضوع برای همکاری ایران و آلمان در حوزه زغالسنگ انتقال دانش فنی است.
خسرو فعالیان عضو هیات مدیره شرکت زغالسنگ البرز مرکزی درباره همکاری آلمانیها در بخش زغالسنگ گفت: درحالحاضر این همکاری تنها در حد پیشنهاد است. قرار است پس از بازدید تیم آلمانی از کارخانه زغالشویی قدیم البرز مرکزی پیشنهاد اصلاح مهندسی این کارخانه را ارائه دهند.
وی ادامه داد: پس از ارائه این پیشنهاد باید آن را به طور کامل از دیدگاه اقتصادی بررسی کرد تا در صورت صرفه اقتصادی با آنها وارد همکاری شویم. البته تجربههای گذشته ثابت کرده است که همکاری با آلمانها نتایج خوبی به دنبال دارد و میتوانیم در این زمینه به آنها اعتماد کنیم.
فعالیان با بیان این موضوع که کشور آلمان در زمینه زغالسنگ حرف نخست را در اروپا میزند، افزود: شرکتی که در این زمینه اعلام همکاری کرده است، یکی از شرکتهای خوب آلمانی محسوب میشود اما همانطور که پیشتر گفته شد، باید دید اجرای این طرح تا چه اندازه برای ما صرفه اقتصادی دارد. زمان اعلام نتیجه مشخص نیست اما مطالعه و بررسی آن حداکثر یک ماه وقت صرف میکند. در صورت عملی شدن این طرح ظرفیت جدیدی به میزان فعلی زغال قابل شستوشوی ایران اضافه میشود.
بازار داخلی تشنه زغالسنگاما آیا ایران میتواند با جذب سرمایهگذاران جدید بهویژه سرمایهگذاران خارجی در بحث صادرات زغالسنگ وارد شود؟
کارشناسان معتقدند زغالسنگ سوخت آینده معرفی شده است، در نتیجه در سالهای آینده میزان مصرف این ماده معدنی رو به افزایش خواهد بود در نتیجه ایران میتواند با سرمایهگذاری در معادن زغالسنگ وارد بازارهای صادراتی شود.
عضو هیاتمدیره شرکت زغالسنگ البرز مرکزی درباره این موضوع تصریح کرد: ورود به بازارهای صادراتی بحث دیگری است. درحالحاضر تولید زغالسنگ پاسخگوی نیاز داخلی کشور نیست و برای تامین این نیاز به واردات زغالسنگ نیازمند هستیم.
لازم به یادآوری است که برای ورود به بازارهای جهانی ابتدا باید به دنبال افزایش استخراج این ماده معدنی بود و پس از تامین نیاز بازار داخلی برای ورود به بازارهای جهانی وارد مذاکره شد. البته نباید این موضوع را فراموش کرد که همکاری با کشورهای دیگر از جمله کشورهای مطرح در زمینه زغالسنگ علاوه بر تامین نیاز داخلی و ورود دانش فنی و فناوری، ورود به بازارهای جهانی را آسان خواهد کرد.