به گزارش ماين نيوز، این تسلسل از معادن سنگ‌آهن، مس، سیمان، ماسه، گچ و آهک شروع شده تا واحدهای فرآوری و صنایع پایین‌دستی نظیر تولید لوله و پروفیل فولادی تاثیر نامیمون خود را گذاشته است؛ چنانکه ۱۵۰ تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی به دلیل نبود تقاضا با ۱۰ تا ۲۰ درصد ظرفیت خود کار می‌کنند و این یعنی حیات این صنایع در اتاق احیا.
ورق ۲ میل تولید نمیشودلوله و پروفیل فولادی در صنایع مختلفی مانند ساختمان، انتقال آب و انتقال نفت کاربرد دارند. این صنعت نیم قرن در کشور سابقه دارد و با دارا بودن بیش از ۱۵۰ واحد بزرگ تولیدی در سراسر کشور و ایجاد ۱۲ میلیون تن ظرفیت تولیدی انواع لوله و پروفیل فولادی در ابعاد گوناگون، تامین‌کننده تمامی نیازهای کشور در این زمینه بوده، و گفته می‌شود جزو معدود صنایعی است که کشور را در فضای آزاد رقابتی، به‌طور کامل از واردات کالاها و محصولات خارجی بی‌نیاز کرده است.
اسماعیل حمداللهی، مدیرعامل لوله و پروفیل کویر تبریز مهم‌ترین چالش این صنعت را نبود ثبات قیمت می‌داند و می‌گوید: بیش از ۹۰ درصد قیمت تمام‌شده این کالا را مواد اولیه تشکیل می‌دهند که به‌طور عمده از روسیه، هند و چین وارد می‌کنیم و این درحالی است که به دلیل نوسان نرخ ارز و سیاست‌های بازار جهانی محصول وارداتی از قیمت ثابت و مشخصی برخوردار نیست، درحالی که بازار داخل با کاهش قیمت ناشی از نبود تقاضا روبه‌روست، لوله و پروفیل فولادی تولید شده را انبار می‌کنیم.
وی اضافه می‌کند: از طرف دیگر واردات ورق‌های فولادی مورد نیاز ما در اختیار عده‌ای معدود است که به‌شکل انحصاری عمل کرده و هرطور که دوست داشته باشند مواد اولیه را نرخ‌گذاری می‌کنند و بار عمده نوسان قیمت جهانی فولاد و نوسان نرخ دلار به دوش تولیدکننده می‌افتد.
این تولیدکننده ادامه می‌دهد: بخش دیگری از مشکلات ما به دلیل احداث تعداد زیادی کارخانه لوله و پروفیل است که ظرفیت سنجی بازار در آن دیده نشده و بنابراین تولیدکنندگان در این شرایط سخت رکود، بازار را رقابتی می‌کنند و موجب ضرر و زیان بیشتر به خود و دیگر تولیدکنندگان می‌شوند. وی می‌افزاید: به‌طور مثال در منطقه‌ای که نیازش به پروفیل هزارتن در سال است ظرفیت تولید ۱۰ هزارتنی احداث می‌شود و بازار کشش این میزان تولید را ندارد بنابراین کارخانه‌ها باوجود سرمایه‌گذاری‌های کلان انجام‌گرفته ناچارند با ۱۰ تا ۲۰ درصد ظرفیت اسمی خود تولید داشته باشند.
حمداللهی درباره چرایی تامین نبودن مواد اولیه از داخل کشور باوجود تعدد کارخانه‌های فولاد می‌گوید: دو تولیدکننده ورق فولاد موردنیاز این کارخانه‌ها در کشور وجود دارد ازجمله فولاد مبارکه که عمده‌ترین تولیدکننده مواد اولیه صنایع پروفیل کشور است و فولاد گیلان که به دلیل استفاده از ماشین‌آلات دست دوم ورق بسیار بی‌کیفیتی تولید می‌کند.
وی اضافه می‌کند: فولاد مبارکه نیز نمی‌تواند تمام نیاز کارخانه‌های کشور را تامین کند و از آن گذشته با وجود اینکه عمده‌ترین ورق موردنیاز این صنایع ورق دو ۲ میلی‌متری است فولاد مبارکه ورق 2.5 به بالا تولید می‌کند و با وجود قول‌های متعددی که در ۵ تا ۶ سال گذشته درباره راه‌اندازی خط تولید ورق ۲ میل داده‌اند هنوز تولیداتی نداشته‌اند و ما ناچار به واردات این نوع ورق از خارج هستیم.
وی با اشاره به اینکه امروزه ورق ۲ میل را کیلویی ۱۶۵۰ تومان وارد می‌کنند و قیمت تمام شده‌اش ۱۷۰۰ تومان است، تصریح می‌کند: ولی خریدهایی که از فولاد مبارکه داریم باوجود اینکه دو ماه پیش خریداری کرده‌ایم هنوز دست‌مان نرسیده و تا دست ما برسد به دلیل هزینه حمل و مالیات بر ارزش‌افزوده ۱۹۵۰ تومان در هر کیلوگرم تمام می‌شود.
تولید ورق فولاد یک‌سوم نیازفولادسازان وابستگی زیادی به صنایع پایین‌دستی خود دارند زیرا اگر مواد اولیه‌ای تولید کنند که بازاری برای آن وجود نداشته باشد اختلال جدی در روند تولیدات‌شان به‌وجود می‌آید. واردات مواد اولیه بزرگترین تهدید برای صنایع مادری مانند فولاد مبارکه به‌شمار می‌رود و درباره نبود تعرفه‌های گمرکی تولیدکنندگان ترجیح می‌دهند در یک فضای رقابتی، مواد اولیه ارزان‌تر از خارج وارد کنند.
کاظمی، کارمند فروش یکی از شرکت‌های فولادی می‌گوید: تولید ورق در کارخانه‌های فولاد بستگی به میزان تقاضای صنایع پایین‌دستی دارد که به چه میزان درخواست ورق داشته باشند.
کاظمی اضافه می‌کند: فولاد مبارکه با تولید 5.5 میلیون تن ورق در سال، بیشترین میزان تولید ورق را در ضخامت‌های 2.5 تا ۶ میلی‌متر با عرض ۱۲۵۰ تا ۱۵۰۰ میلی‌متر دارد که ضخامت و عرض تجاری محسوب می‌شود و ۴۰ تا ۴۵ درصد نیاز کشور را تامین می‌کند. وی می‌افزاید: آلیاژ فولاد مصرفی برای تولید ورق مورد نیاز صنعت لوله و پروفیل از نوع SD۳۷ یا همان ورق معمولی است ولی کیفیت ورق تولیدی فولاد مبارکه از نوع بسیار با کیفیت است به‌طوری که بخشی از آن صادر می‌شود.
وی مشکل پروفیل‌سازان را رکود حاکم بر بخش مسکن می‌داند و می‌افزاید: وقتی تقاضایی برای مصرف نیست به‌طور قطع کارخانه‌ها تولید خود را کاهش می‌دهند.
دولت ورق وارد کنددبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل نیز می‌گوید: مهم‌ترین چالش این صنف، تامین مواد اولیه در شرایط بی‌ثبات بازار است که به دلیل تامین ۷۰ درصد آن از طریق واردات، بیشترین تاثیر را از این نوسان می‌پذیریم. وی می‌افزاید: این درحالی است که با رکود فعلی در بازار ساخت‌وساز و با وجود نوسان اندک سود ناچار به عرضه تولیدات خود به قیمت ارزان‌تر به بازار می‌شویم. وی با اشاره به اینکه کاهش تولید در واحدهای تولیدی لوله و پروفیل بر تولید فولاد نیز تاثیر منفی می‌گذارد و آنها را نیز دچار ضرر و زیان می‌کند، ادامه می‌دهد: به‌ویژه اینکه با نرخ پایین‌تر ورق وارداتی، تولیدکنندگان به تامین مواد اولیه موردنیاز خود از بازارهای خارجی اقدام می‌کنند که این امر در تولید فولاد مبارکه نیز اختلال به وجود می‌آورد.
آرش فراز اضافه می‌کند: فولاد مبارکه ورق ۲ میل که مورد مصرف بیشتر پروفیل‌سازان است را تولید نمی‌کند چون راندمان سودش پایین می‌آید و باوجود اینکه سال‌هاست از فولاد مبارکه خواستیم این ورق را تولید کند می‌گوید ما بخش خصوصی هستیم و بایدنظر سهامداران خود را تامین کنیم.
دبیر سندیکای تولیدکنندگان پروفیل فولادی با اشاره به اینکه دولت باید در واردات ورق فولادی ورود کند، می‌گوید: باوجود اینکه ظرفیت نصب شده لوله و پروفیل بیش از ۱۱ میلیون تن است اما در ۲، ۳ سال گذشته تولید واحدهای پروفیل به ۲ میلیون تن هم نمی‌رسد. این درحالی است که اگر ساخت‌وساز رونق بگیرد همین واحدها تا ۲۰ میلیون تن نیز می‌توانند تولید کنند.
واردات لوله‌های نفت و گازتولیدکنندگان به‌طور عمده لوله‌های قطور فولادی نیز در چند سال اخیر با مشکل کمبود تقاضای داخلی برای محصولات‌شان مواجهند که ناشی از واردات لوله‌های قطور برای استفاده در پروژه‌های مختلف به‌ویژه در صنعت نفت است به‌طوری که همه آنها تا مرز ورشکستگی و تعدیل نیرو پیش رفته‌اند.
محمدرضا جباری، رییس هیات‌مدیره سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی، نیز با بیان این مطلب که ظرفیت ایجاد شده در صنعت لوله و پروفیل فولادی ۴ برابر میزان تولید فعلی این صنعت است و همین موضوع موجب به وجود آمدن رقابت منفی و شدید بین تولیدکنندگان شده است، می‌گوید: میزان صادرات در این صنعت به دلیل نبود حمایت‌های موردنظر و لااقل برابر با کشورهای همسایه ناچیز است و صدور مجوزهای بی‌رویه از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت و نبود هماهنگی با سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی موجب ایجاد ۸۰ درصد ظرفیت خالی تولید در این صنعت شده است و ما تقاضا داریم در زمینه صدور مجوزهای تاسیس حتما با سندیکا همفکری شود.
وی اضافه می‌کند: از طرف دیگر درحالی که در کشور تولیدکنندگان با کیفیت لوله‌های نفت و گاز داریم شاهد واردات این محصولات به بهانه‌های مختلف از کشور هند هستیم! ضمن اینکه صنعت لوله و پروفیل فولادی از هیچ‌گونه حمایت‌های تعرفه‌ای برخوردار نیست و همین موضوع موجب شده است تا محصولات تولید داخلی در برابر محصولات وارداتی رقابت‌پذیر بمانند.
رییس سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی، با بیان اینکه بانک‌ها بسیاری از بخشنامه‌های بانک مرکزی را اجرا نمی‌کنند، متذکر می‌شود: بسیاری از تولیدکنندگان در زمینه تسهیلات ارزی چند سال قبل با بانک‌ها تسویه حساب کردند، اما بانک‌ها همچنان از آزاد کردن وثایق تولیدکنندگان خودداری می‌کنند!
فولاد
