به گزارش ماین نیوز، در ایران آلومینیوم المهدی و هرمزال دو واحد آلومینیومسازی در بندرعباس هستند که درمجموع با تولید ۴۰۰ هزار تن آلومینیوم در سال، بخشی از نیاز کشور را همراه با واحد آلومینیومسازی اراک تامین و بخشی از آن را نیز صادر میکنند. علیاکبر گلکار، مدیرعامل شرکت آلومینیوم المهدی اشاره کوتاهی بر وضعیت فعلی تولید آلومینیوم در ایران و مجتمع المهدی و هرمزال دارد.
وی تدوین استراتژی صنعت آلومینیوم را مهمترین ضرورت برای این صنعت عنوان میکند و معتقد است تمام اقدامات باید حول این محور بچرخد.
ظرفیت تولید آلومینیوم در مجتمع المهدی و هرمزال چه میزان است؟درحالحاضر آلومینیوم المهدی و هرمزال که در واقع خط دوم تولید المهدی است در مجموع با تولید ۴۰۰هزار تن آلومینیوم در سال، بزرگترین تولیدکننده این فلز استراتژیک است ولی خط دو بهدلیل مشکل در برق با تمام ظرفیت ایجاد شده کار نمیکند که با مذاکرات صورت گرفته با رییس هیات عامل سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی توانستهایم نسبت به راهاندازی ظرفیت خالی بقیه به میزان ۷۰هزار تن اقدام کنیم و تا پایان سال الباقی آن وارد مدار تولید میشود. بدین ترتیب ظرفیت تولید این واحد و واحد المهدی تا سال آینده به صددرصد میرسد.
همچنین در ۶ماه نخست سال ۱۳۹۳ نیز بیش از ۸۶هزار تن شمش در مجتمع آلومینیوم المهدی و هرمزال تولید شده که از این میزان نزدیک به ۵۱هزار تن در خط المهدی و بیش از ۳۵هزار تن در خط هرمزال تولید شده است.
البته در امسال حدود ۳/۸درصد نسبت به مدت مشابه پارسال کاهش تولید داشتهایم که ناشی از خارج کردن ۲۰ دستگاه دیگ از مدار در آستانه فصل گرما و به درخواست شبکه برق کشور برای ایجاد اطمینان و پایداری در تامین برق کشور در اوج مصرف برق بوده است.
استراتژی تولید آلومینیوم در ایران را متناسب با رویکرد جهانی میبینید؟استراتژی موجود برای صنعت آلومینیوم همان چیزی است که در سند چشمانداز ۱۴۰۴ آمده که براساس این چشمانداز باید تا سال ۱۴۰۴ به ظرفیت تولید ۵/۱میلیون تن آلومینیوم در سال دست پیدا کنیم که سهم ما تولید ۵۰۰هزارتن آلومینیوم در سال خواهد بود.
ولی در تصویر کلی معتقدم یکسری جانماییهایی در نقاط مختلف کشور برای احداث کارخانه آلومینیوم در نظر گرفته شده که به دلایل فنی قیمت تولیدی محصول با توجه به مسئله هزینه حملونقل مواد اولیه و کالای نهایی برایشان گران تمام میشود و اقتصادی نیست. اگر میخواهیم با کشورهای منطقه که بهطور عمده در حاشیه خلیجفارس واقع شدهاند، رقابت کنیم باید قیمت تمامشده را کاهش دهیم یا به حداقل برسانیم. یکی از راهکارهای موثر استفاده از زیرساختها و تولید در مجتمع المهدی افزوده شدن به خطوط تولید این مجتمع با همان نام خودشان است چنانکه خط دو با نام هرمزال دارد فعالیت میکند. به این شکل میتوان در این مجتمع با سرمایهگذاری کمتر و بدون هزینه حملونقل، تولید را اقتصادیتر ادامه داد و به یکمیلیون تن رساند.
درحالحاضر برای تامین برق واحد دو با مشکل روبهرو هستید؛ با الحاق دیگر سایتهای تولید آلومینیوم، این مشکل را چگونه حل میکنید؟ با مذاکراتی که با شرکت سرمایهگذاری برق غدیر داشتیم قراردادی به امضا رساندیم که در شرف تحویل زمین هستیم و تا ماه آینده و با موافقت ایمیدرو کلنگ نیروگاه سیکل ترکیبی ۵۰۰ مگاواتی برق اختصاصی مجتمع آلومینیوم به زمین زده میشود.
المهدی و هرمزال، ۵۰۰ متر با دریا فاصله دارند و درنهایت تا ۳سال آینده برق آن وارد مدار خواهد شد، ضمن اینکه درحالحاضر برق را از شبکه سراسری خریدهایم و قرار است آن را افزایش دهیم. در کنار تامین برق، اینجا گاز به میزان کافی داریم و نیازی به ایجاد خط انتقال نیرو، گاز و آب جدید نداریم. آب مورد نیاز تولید نیز از محل آبشیرینکن و آب شهری و همچنین فضای کافی برای ایجاد توسعه و احداث کارخانههای دیگر فراهم است و همین زیرساختهای آماده باعث کاهش قیمت تمام شده برای ایجاد کارخانههای جدید میشود. بنابراین پیشنهاد ما این است که به جای ایجاد ۴ کارخانه جدید و پراکنده در سطح کشور آن هم با میانگین ۱۰۰ تا ۲۰۰هزار تن در سال برای هرکدام، اجازه دهند این شرکتها در این سایت جمع شوند.
گفته میشود کارخانه آلومینیوم، از کارخانه جاجرم پودر آلومینا نمیخرد و تمامی نیاز خود را به صورت واردات تامین میکند یا در صورت خریداری، پول این کارخانه را نمیپردازد به گونهای که کارخانه جاجرم ۱۵۰میلیارد تومان از کارخانه آلومینیوم طلب دارد.
بدهی مذکور متعلق به ایرالکو است و المهدی و هرمزال درحالحاضر به کارخانه آلومینای جاجرم هیچگونه بدهی ندارند البته معوقاتی در گذشته داشتند که کاملا تسویه شده است، ضمن اینکه ما با این کارخانه روابط خوبی داریم و بنده هنگام افتتاح این کارخانه مشاور و معاون پشتیبانی بودم و همواره بدهی به این کارخانه را در اولویت پرداخت قرار دادهام. در همین زمینه نیز ۱۲۰هزار تن از ۲۵۰هزار تن پودر آلومینای این کارخانه را ما خریداری کردیم که از ابتدای امسال ۷۰هزار تن آن خریداری و منتقل شده است. مجتمع المهدی در سال برای تولید ۲۰۰ هزار تن آلومینیوم به ۴۲۰هزار تن پودر آلومینا نیاز دارد که ما نیاز خود را بهطور کامل وارد کرده بودیم و بعد از بودجهبندی خرید و واردات این مقدار آلومینا، اقدام به خرید از جاجرم کردیم و حتی باوجود محدودیت انبارها از طرف خارجی خواستیم کمی دیرتر محموله آلومینا را ارسال کند که بتوانیم آلومینای داخلی را در انبارها دپو کنیم.
واردات ارزانتر تمام میشود یا خرید از داخل و کدام باکیفیتترند؟آلومینای وارداتی از چین با کیفیت بالاتر که منجر به کاهش قیمت تمامشده میشود به دلایلی ارزانتر از محصول داخلی است، از طرف دیگر نیاز کارخانههای داخلی به آلومینا در سال ۸۵۰هزار تن است در حالی که تمام ظرفیت تولید این کارخانه ۲۵۰هزار تن است که کفاف تولید ۱۲۰هزارتن آلومینیوم را میدهد.
حرکت صنعت آلومینیوم کشور را با توجه به رویکرد جهانی چگونه ارزیابی میکنید؟کشورهای حاشیه خلیجفارس به شدت در پی افزایش ظرفیتسازی تولید آلومینیوم هستند، چون آلومینیوم در اصل ارزش افزوده گاز و برق است یعنی برق و گاز را بهصورت کالایی در میآوریم که حمل و صادرات آن بسیار سهلتر از انتقال برق و گاز است. از طرفی جهان دارد به سمت استفاده از فناوریهای بالا برای تولید آلومینیوم با کیفیت برتر از فولاد میرود؛ ورقهای آلومینیومی که در ساخت بدنه هواپیما و خودرو استفاده میشود ارزش افزوده چندصد برابری آلومینیوم معمولی را دارد. ما باید به این سمت برویم که از معدن بوکسیت تا تولید آلومینیوم با فناوری هایتک را در کشور داشته باشیم تا ناچار به فروش شمش خام نباشیم. در حقیقت استراتژی آلومینیوم در کشور علاوه بر توسعه ظرفیت، باید نگاهی به استفاده از فناوریهای بالا و ایجاد صنایع وابسته باشد. درحالحاضر وزارت صنعت، معدن و تجارت که متولی این ۳ بخش است تمامی ابزارهای لازم را برای رسیدن به این هدف در اختیار دارد و میتواند با تمرکز بر نظارت و تصدیگری به این روند بهینه سرعت بخشد.
تولید آلومینیوم در ایران گران تر از بازار جهانی است، چرا؟به دلایل مختلف. ناچاریم مواد اولیه لازم در تهیه آلومینیوم شامل کریولیت، سیپیسی، آلومینیوم فلوراید، قیر صنعتی و... به غیراز بوکسیت را به دلیل تحریمهای موجود با قیمت گران تر و با کیفیت پایینتر از چین وارد کنیم، از طرف دیگر مواد اولیه معدنی داخلی استحصالش گران تمام میشود بنابراین تولید نسبت به قبل گرانتر بوده که در بیشتر مواقع قیمت داخل بالاتر از قیمت LME است. البته اخیرا قیمت جهانی آلومینیوم و پرمیوم بالاتر از قیمت داخلی شده، بهطوری که قیمت امروز هر تن آلومینیوم با نرخ LME ۲۰۲۰دلار است و نرخ پریمیوم ۴۵۰دلار که درمجموع ۳۲۵۰دلار میشود. در داخل نیز قیمت هر تن آلومینیوم ۸میلیون تن بود که تقسیم بر نرخ ۳۲۵۰ تومان دلار، نرخ آلومینیوم ۲۴۶۱ دلار تمام میشود که از قیمت جهانی ارزانتر است.
تحریم روی صنایع آلومینیوم چه تاثیری گذاشته است؟چند سال پیش با شدت گرفتن تحریمها، شرکتهای تامینکننده مواد اولیه در نامههای رسمی از ادامه همکاری انصراف دادند اما ما دستور اکید داشتیم باوجود ممنوعیت خرید در دام تحریمها گرفتار نشویم و در زمانهای مختلف به تامین مواد اولیه مورد نیاز و حتی بیش از نیاز اقدام کنیم. در این راه ناچار به استفاده از برخی کارهای غیرمتعارف هم بودیم اما تمامی این اقدامات با هماهنگی مقامات استانی، وزارتخانه و ایمیدرو، ستاد تدابیر ویژه و در زمانی که زیر نظر صندوق بازنشستگی فولاد کار میکردیم با نظر مساعد آنها از این روشها استفاده کنیم تا تحریمها کمترین اثر را روی عملکرد کارخانه داشته باشد و تولید نخوابد. حتی ارزهای مخصوصی به ما معرفی میکردند چرا که مسئولان به درستی با مشکلات این مجموعه آشنایی داشتند.
این مجتمع چه میزان بدهی دارد و مهمترین این بدهیها چیست؟زمانی برق بهعنوان مزیت در صنایع آلومینیوم مطرح بود ولی با اجرای طرح هدفمندی یارانهها این مزیت از بین رفت. نرخ هر کیلووات ساعت برق قبل از اجرای این قانون ۱۳ تومان بود که به ۴۲ تومان در مرحله اول اجرای هدفمندی یارانهها رسید و این رقم در مرحله دوم ۵۳ تومان شد و باعث شد بدهی ما به برق هرمزگان به ۳۰۰میلیارد تومان برسد در حالی که از محل افزایش درآمد دولت قرار بود به صنایع انرژی بر مانند آلومینیوم کمک شود که این اتفاق هم نیفتاد.
درحالحاضر مجتمع آلومینیومسازی المهدی و هرمزال توان پرداخت هزینههای جاری را دارد، ولی قادر به جبران بدهیهای گذشته نیست. جز این رقم و بدهیهای خرد ۵۰میلیارد تومانی، بدهی دیگری نداریم. البته به چند بانک مبالغی بدهکار بودیم که قرار بود بهعنوان رد دیون در دولت قبلی از طریق بانک مرکزی تسویه شود که این اتفاق هم نیفتاد. بدهی ما به بانک ملت، بانک صنعت و معدن و بخشی از بدهی ما به بانک اقتصاد نوین را ایمیدرو تقبل کرد و پرداخت بدهی به بانک BHF آلمان نیز از اول ژانویه ۲۰۱۳م آغاز شده و تا سال آینده به پایان میرسد.